Terugblik verblijf Oeganda 2015
In een achttiental verhalen hebben we verslag gedaan van een aantal activiteiten en opgedane ervaringen tijdens ons verblijf in Oeganda. We herhalen dat niet in deze terugblik. Wie dat wil, kan alles terug vinden in de rubriek “Reisverslagen 2015”.
In de reisverslagen hebben we niet alles kunnen “vangen”. In deze terugblik gaan we op een aantal activiteiten in die nog onbenoemd zijn gebleven.
Batu
Batu is de eerste dove jongen waarvoor het Lejofonds onderwijs heeft mogelijk gemaakt. Elk jaar bezoeken we hem meerdere malen. Batu zit nu in P7. Volgend jaar moet hij naar het voortgezet onderwijs.
We willen graag een kijkje nemen op de school voor voortgezet onderwijs om te zien waar Batu terecht komt en om te informeren naar de kosten.
De school staat 25 km buiten het centrum van Kampala, direct naast de gevangenis. Een goeie buur is beter dan een verre vriend.
De directeur van de school is zelf ook doof, maar kan wel spreken.
Een tolk maakt in gebarentaal duidelijk wat we willen. De directeur geeft daarop zelf antwoord.
We krijgen van hem een rondleiding en de verdere gewenste informatie. We maken de nodige foto’s die we aan Batu laten zien. Batu gaat volgend jaar naar een prima school.
Alex
Alex is een dove jongen die met steun van het Lejofonds naar de dovenschool in Mukono is gegaan. Na een grote vakantie heeft moeder hem niet terug gebracht naar school. Contact met moeder blijkt niet mogelijk.
We doen opnieuw een poging met moeder in contact te komen en Alex terug naar school te laten gaan. Daarvoor zoeken we contact met Peter, een oudere broer.
Peter heeft de laatste twee jaar geen contact met zijn moeder gehad. Maar hij belooft haar te gaan zoeken. Hij zal verslag doen over zijn bevindingen. We horen niets meer van Peter.
James
In reisverslag 1.1 hebben we verhaald over onze dove vriend James, die dankzij het Lejofonds een opleiding tot timmerman heeft gevolgd en door de school in dienst genomen is.
We komen nog verschillende keren terug bij James. Hij krijgt van ons de opdracht een solar box van hout te maken. Ook laten we hem nieuw schoolmeubilair maken.
Dan horen we, dat op de dag dat het salaris uitbetaald wordt, vader zich meldt om het salaris van James op te strijken, vader die zich nog nooit om James bekommerd heeft. Daar steken we dus een stokje voor.
Falouk
Het is de mensen in Nkonkonjeru niet ontgaan dat het Lejofonds gehandicapte kinderen helpt. Wanneer we in een simpel cafeetje onze lunch gebruiken, komt er een vreemde meneer op ons af. Hij heeft een kind dat problemen heeft met lopen. We verwijzen hem naar het Corsu ziekenhuis voor onderzoek.
De voorzitster van de projectgroep Goat to Goat vraagt of we een dove jongen kunnen helpen. Ze heeft moeder en kind uitgenodigd aanwezig te zijn bij de maandelijkse vergadering.
Daar zien we de jongen, Falouk geheten.
Met moeder gaan we in gesprek. We willen weten welke ondersteuning moeder kan geven als Falouk naar school gaat.
Het gezin is arm. Vader is gehandicapt. Maar met hulp van anderen kan moeder zorgen voor de zogeheten “requirements”, materialen die kinderen mee moeten nemen als ze op de dovenafdeling komen van de Bishop Westschool. Het schoolgeld is een onoverkomelijk probleem.
De voorzitster en enkele leden van het project Goat to Goat kijken gespannen toe of wij namens het Lejofonds de nodige steun zullen toezeggen.
Als dat het geval is, gaat er een gejuich op.
In overleg met de Bishop Westschool is besloten dat Falouk met ingang van het tweede trimester naar school gaat.
Wanneer het Lejofonds i.s.m. EFA start met een project in Nkonkonjeru, zal de moeder van Falouk daar lid van worden. Zo kan zij straks zelf het schoolgeld voor Falouk verdienen.
Fahad
We zijn uitgenodigd aanwezig te zijn bij een vergadering met ouders op de Kisimbizi school.
We zien een jongetje lopen, leunend op een stok, zijn ene voet voortslepend. Moeder blijkt aanwezig te zijn. We vragen wat er aan de hand is.
Moeder denkt dat de jongen een ontsteking in zijn heup heeft. Ter plekke zien we een grote zwelling.
En weer horen we een bekend verhaal. Er is geen geld om naar het ziekenhuis te gaan. En dus gebeurt er niets.
We zijn eerder met kinderen voor onderzoek naar het Corsu ziekenhuis geweest, even buiten Kampala. We informeren bij het ziekenhuis naar de mogelijkheden voor onderzoek.
We geven moeder geld voor transport. Voorwaarde is dat ze verslag uitbrengt over het onderzoek. Een operatie is mogelijk wijst het onderzoek uit.
Fahad is inmiddels succesvol geopereerd. Hij verblijft nog in het ziekenhuis.
Motet
Tijdens de oudervergadering op de Kisimbizi primary school trekt een vrouw onze aandacht. Zij vraagt of een weduwe met vier kinderen ook in aanmerking komt voor korting op het schoolgeld.
Na de vergadering gaan we met haar in gesprek. Drie jaar geleden is haar man overleden. Ze heeft 5 kinderen waarvan er vier naar school gaan. Ze heeft daarvoor nog geen schoolgeld betaald.
Een tijd terug heeft een “vriend” haar proberen te vergiftigen. Zij is daardoor langdurig ziek geworden. Haar bron van inkomsten is daardoor opgedroogd. Zij is nu grotendeels afhankelijk wat buren en kennissen haar toestoppen.
We bezoeken de vrouw, Motet geheten, thuis en geven haar kleren voor de kinderen.
De vrouw wil graag haar eerdere activiteiten oppakken. Dat is het maken van “snacks” om deze te verkopen in Nknonkonjeru. Ze heeft al wat geld gespaard, maar dat is nog niet voldoende voor een herstart. Het Lejofonds maakt die herstart mogelijk.
Terug in Nederland krijgen we bericht van onze coördinator:
“…..The woman with the snacks attended the meeting. The woman was very happy. She brought some snacks for my children. She said the things are moving well and she thanked you much for the support…..”
Rebecca
Rebecca is voor ons de “queen of the toilets”. Als tengere vrouw heeft zij voor een toekomstige w.c. een gat gegraven in stenige grond van liefst 6 meter diep.
Herma’s oog wordt vooral getrokken door een ander gat. Een groot gat tussen de twee voorste tanden van Rebecca.
Daarbij ziet zij toekomstige beelden voor zich. De gaten zullen groter worden, er zal een gapend gat ontstaan want geld voor de tandarts is er niet. Het Lejofonds is er wel.
Herma kijkt nu tegen blinkende tanden aan als ze Rebecca ziet.
Als cadeautje heeft ze een tandenborstel en tandpasta voor Rebecca meegenomen.
Dimisa en James
Bij een bezoek aan de dove jongen Katongole treffen we een broertje en een zusje thuis aan. Ze zijn door school terug gestuurd naar huis omdat ze geen uniform en ook geen schoenen dragen.
De ouders hebben daarvoor gen geld. Het Lejofonds schiet te hulp.
We komen later terug om “het bewijs” te zien.
Ismael
Ismael hebben we een paar jaar geleden leren kennen toen we een patiënt naar het ziekenhuis brachten en hij als radioloog met de behandeling te maken kreeg.
We hebben daarna contact gehouden. Hij is gestart met een kleine praktijk in Mukono. Tot onze verrassing heeft hij het vorige jaar een grote boekhandel in Mukono overgenomen en dit omgetoverd tot een echt ziekenhuis.
Dit jaar verrast hij ons opnieuw. In de ambulance rijden we met hem mee naar een plaats even buiten Mukono. Daar is een groot ziekenhuis in aanbouw.
We krijgen een rondleiding. Ongelooflijk wat deze gast van nog geen 28 jaar tot stand brengt.
Wanneer we een keertje met hem een biertje drinken en vertellen over familieplanning heeft hij onmiddellijk een project voor ogen wat we samen kunnen opzetten.
We hebben een vol programma dit jaar. Iets voor een volgende keer?
Huisbezoeken
Dit jaar hebben we veel tijd uitgetrokken om de families in de geitenprojecten in Seeta Nazigo en Nkonkonjeru te bezoeken.
In het reisverslag “Bij de beesten af” is al verslag gedaan van enkele bezoeken. Gezien de tijdsinvestering vinden we het gerechtvaardigd ook in deze terugblik aandacht te schenken aan de familiebezoeken en daar een sfeerimpressie van te geven.
Het is heet, droog en stoffig in de periode dat wij in Oeganda zijn. Bij een passerende auto of vrachtwagen wordt een voetganger in nevelen gehuld.
We hebben een aantal families bezocht met de Nederlandse journalisten Guido en Maaike. We hebben met name in Nkonkonjeru een aantal kandidaat-leden bezocht om te bezien of ze aan de voorwaarden kunnen voldoen om lid te worden.
Wanneer dat het geval is, nodigen we betreffende persoon uit te beginnen met de bouw van een stal. Binnen een termijn van twee weken dient de stal klaar te zijn. Dat houdt automatisch een nieuw bezoek in om te zien of de stal binnen de gestelde termijn af is.
We hebben families bezocht om geiten en bokken van een oormerk te voorzien.
We hebben families bezocht om te zien welke beesten terug gegeven kunnen worden aan het project.
Herma heeft alles op lijsten staan. De beesten die geoormerkt moeten worden, de beesten die teruggegeven moeten worden aan het project, enz.
Coördinator Daniel Kibago kijkt bij de bezoeken ook of alle afspraken die gemaakt zijn vanuit het hygiëneproject nageleefd worden.
Herma heeft altijd een grote tas bij zich vol spullen. De Nederlandse journalisten verbazen zich wat daar elke keer weer uit te voorschijn komt. Vaak is dat kleding om uit te delen. Maar ook zitten er foto’s in die vorig jaar gemaakt zijn en waar we de mensen een groot plezier mee kunnen doen.
Slechts enkele dagen staan de koffiestruiken vol in bloei wat een prachtig gezicht is.
Als de leden van het project “muzungu’s” (blanken) op bezoek krijgen, trekt dat altijd bekijks. Vaak komen nieuwsgierige buurkinderen aangerend.
De vrouw knielt altijd, ter begroeting. Soms ontstaat er op een weggetje spontaan een kleine vergadering.
Het gebeurt regelmatig dat we aan het eind van de dag naar huis gaan met advocado’s, jackfruit of ook wel pinda’s. De leden waarderen ons bezoek.
Met de “vet”, de dierenarts in Seeta Nazigo hebben we verschillende gesprekken over zijn ervaringen binnen het project. We nodigen hem uit om tijdens een van de maandelijkse vergaderingen de leden de nodige adviezen te geven.
Afripads Gods Glory
Het Lejofonds heeft Afripads aangeschaft voor de meisjes op de Kisimbizi primary school en de Gods Glory nursery and primary school.
Op de Kisimbizi primary school zijn de Afripads al uitgedeeld. Zie reisverslag 4.3. Gelukkig met Afripads maar het blijft een geheim!
Dit keer deelt Herma de Afripads uit op Gods Glory . Daaraan vooraf gaat een gesprek met de meisjes.
Op de Kisimbizi primary school zitten de meisjes dicht tegen elkaar aan alsof ze bescherming zoeken, als Herma komt vertellen over de Afripads. Er hangt een zekere spanning in de lucht.
Op Gods Glory is dat heel anders. Vanaf groep 6 krijgen de leerlingen sexuele voorlichting. Heel bijzonder. De meisjes zijn goed voorbereid. Ze weten wat er gaat gebeuren als de “monthly period” komt.
Ook thuis wordt er over gesproken met moeder en zusjes. Maar broers mogen niet weten als je ongesteld bent. Ook worden er geen ervaringen uitgewisseld met klasgenoten of vriendinnen.
Tijdens de menstruatie worden oude lappen gebruikt. De lappen worden gewassen en opnieuw gebruikt.
Op Gods Glory is men erg blij met de Afripads. En dat mag iedereen weten. Buiten wordt een groepsfoto gemaakt. Vrolijk zwaait men met de Afripads.
Kisimbizi primary school
We zijn dit jaar wat vaker op de Kisimbizi primary school. Dat heeft alles te maken met de aanleg van een waterpomp voor de school, mogelijk gemaakt door het Lejofonds.
We zien de waterpomp nog in werking. Ter beveiliging komt er een muur omheen. Bij ons vertrek is men bezig met de afwerking.
We zorgen er ook voor dat de leerlingen van de Kisimbizi primary school uniformen krijgen waardoor ze zich niet langer minderwaardig voelen t.o.v. kinderen op andere scholen.
De kleuterklas verfraaien we door een aantal muurschilderingen. De klas wordt ook verrijkt met nieuw leermateriaal.
Bij het afscheid krijgen we van de schoolleiding een bedankbrief.
A THANK LETTER TO THE LEJOFONDS 23rd March 2015-03-29 We humbly beg to agree our appreciations of all good things you’ve done for us. From the source of our souls as a school body, community and the family of Spencer at large, we say
“THANK YOU VERY MUCH, LET GOD BLESS YOU, AMEN”
– We thank the books, clothings, scolastic materials plus cupboards you’ve given us. Let God blesses all 100% plus.
– Sanitary equipments – school gutters, Boreholes: pupils, staff, the nearby community members have thanked very much the bore, so on the side of water we are ticked.
– The two friends who came as newsreporters from Holland to our school – more thanks to them for what they did. We hope from them to give out many fruits to our school projects from Holland.
– The parental cooperation done to us frequently show reality between you and us to be true brothers in vain and faith through our Lord and his son Jesus who is now struggling to arrange our true future lives.
– In case of thanks, only the almighty God can measure our deep thanksfulness to you.
– Wish you a warm God blessing on your way back to Holland to the family of Lejofonds, friends of ours there, we only hope not to cease cooperations.
For God and our country Uganda. Amen, Amen, Amen.
Your Kimera Spencer, Director of studies, Your daughter, Headmistress Edith Nabagesera
Daar blijft het niet bij. Directeur Spencer heeft als dank ook nog een speciale gift. Leo krijgt als dank een haan cadeau.
Gods Glory nursery and primary school
Ook van de directeur van Gods Glory nursery and primary school komen dankberichten binnen.
Er is een dankbericht gericht aan de directeur van MY Book Buddy, mevrouw Cathy Spierenburg. Zoals gemeld heeft Gods Glory dit jaar een uitbreidingspakket aan boeken ontvangen van My Book Buddy.
Directeur Stephen schrijft het volgende:
I hereby send you a warm greetings in the name of our Lord Jesus Christ. Actually, the main purpose of this letter is to appreciate you so much for the wonderful support you offered to my School concerning My Book Buddy books you sent us through Mr.Leo and Herma. lnfact, l am very proud of these books because they have uplifted the language development, reading motivation and reading skills to my pupils as far as academic is concerned. Therefore,l would like to request you to continue having the same spirit of supporting our School and may God reward you the more!
Wat nog onvermeld is gebleven dat wij namens mevrouw Cathy Spierenburg, Gods Glory een door haar zelf geschreven kinderboek hebben aangeboden. De titel van het boek is “My Book Buddy”. Het is een Engelstalig kinderboek. Het verhaal is gebaseerd op de observaties van Cathy Spierenburg in ontwikkelingslanden.
Verder schrijft directeur Stephen:
Mr.Leo allow me greet the following people through you what they did for good of my School. They are as follows:-
1.School Bolleberg who contributed a lot to develop our School. May God reward them more and more!
2.Frank and Anita, ambassadors from the Lejofonds who have done also a great deal of work because many people have benefited a lot from the project of Goat to Goat project where Frank and Anita are Ambassadors.Thank you very much! My God reward them what they want most.
Evenals vorig jaar krijgen we ook van kinderen van Gods Glory bedankbriefjes toegestopt.
Andere scholen
Via de projecten Goat to Goat in Seeta Nazigo en Nkonkonjeru werken we samen met Gods Glory nursery and primary school en de Kisimbizi primary school. We ondersteunen deze scholen waar mogelijk.
Dat valt op. We krijgen verzoeken om ook andere scholen te bezoeken. Daar gaan we doorgaans niet op in. We kunnen niet alles.
Soms maken we een uitzondering.
De voorzitster van de projectgroep Goat to Goat in Nkonkonjeru heeft ook bemoeienis met een basisschool. Zij nodigt ons dan ook uit een kijkje te komen nemen in de school. De leerkracht heeft verschillende hoeken ingericht met materialen. Een vooruitstrevend iemand. We zeggen toe de nodige leermiddelen samen te stellen.
Onze coördinator nodigt ons uit een kort bezoek te brengen aan een school van een van zijn vrienden. We treffen een zeer goed georganiseerde school aan met de fraaie naam “Brainstorm”. Dat hebben we zo nog niet eerder meegemaakt in Oeganda.
Het wekt onze interesse. We laten spel- en leermateriaal achter. Bij een volgend bezoek blijkt dat al het materiaal is ingezet in de praktijk.
Tot zover een terugblik op ons verblijf in Oeganda 2015.
Inmiddels hebben we bericht dat de muur rondom de waterpompinstallatie in Nkonkonjeru klaar is.
We zijn druk bezig met het opstarten van een project in Seeta Nazigo i.s.m. EFA. EFA geeft het project de volgende titel: “A village level energy micro-factory”.
Voor de leden van het project Goat to Goat in Nkonkonjeru zijn we bezig met de start van een tentenproject.
Vanaf nu zullen we verdere informatie over de ontwikkelingen van deze projecten en andere activiteiten van het Lejofonds geven via de nieuwsbrieven.
