Tenslotte…
De bouw en verbouw van de Aunt Kevin is een groot project geweest. Dit geldt evenzeer voor het project Green Charcoal Lejofonds.
Beide projecten hebben dan ook de nodige aandacht gehad in de reisverslagen. Ook in dit laatste reisverslag van 2016 besteden we er aandacht aan.
Dat wil niet zeggen dat we geen andere activiteiten hebben ondernemen.
In Nederkland gaan we werken aan een “Terugblik Oeganda 2016”. Daarin krijgen de andere activiteiten een plaatsje.
1. Aunt Kevin primary school. New born!
Hoewel de aannemer had toegezegd de bouw van vier klaslokalen, een keuken en de verbouw en renovatie van de bestaande gebouwen voor ons vertrek naar Nederland af te hebben, wordt duidelijk dat dit niet gaat lukken.
Hij komt ook niet aan het schilderwerk toe en daardoor zijn wij niet in staat muurschilderingen aan te brengen.
Bestuur, directie en team van de Aunt Kevin school willen desondanks een “party” houden voor ons vertrek. Aunt Kevin is new born, zoals zij het uitdrukken. Dat moet in onze aanwezigheid gevierd worden, ook al is alles nog niet helemaal klaar.
Als we bij het schoolterrein aankomen zien we al verschillende feesttenten. In de ene tent is plaats voor de kinderen, de andere tent, er recht tegenover, is voor genodigden en de ouders.
De kinderen brengen liedjes ten gehore.
We krijgen een ereplaats toebedeeld. Het feest begint met een gebed door de pastoor, gevolgd door een speech.
Daarna is het de beurt aan de kinderen. Zij verzorgen dansen met een aanstekelijk enthousiasme.
Op uitnodiging van de directie zijn we met een voorstel gekomen voor een nieuw uniform. Het team kwam daar zelf niet uit.
De uniformen worden gepresenteerd. We geven aan dat oranje de nationale kleur is van Nederland en dat we graag een stukje Nederland willen introduceren op de Aunt Kevin school.
Er wordt veel gespeecht. Gelukkig houden de meeste mensen het kort.
Uiteraard houden de oprichters van de school ook een praatje.
Wij zijn door God gezonden. Dat is voor hen heel duidelijk.
De lucht is al een tijdje dreigend. En jawel, dan volgt er een plensbui. Door de wind houden de meeste mensen het niet droog onder het tentdak. Reden om een vlucht te nemen naar de “shade”
Vanuit verbouwingen bij andere scholen hebben we de ervaring dat ouders denken dat ze het schoolgeld niet meer hoeven te betalen. Dat doen de “muzungu’s (blanken) wel. Muzugungu’s zijn per definitie erg rijk.
We maken duidelijk dat dit toch anders ligt. We geven aan dat de ouders straks zelfs meer schoolgeld moeten gaan betalen omdat er geld moet zijn voor het onderhoud van de gebouwen.
De bestuursvoorzitter nodigt ons en iedereen daarna uit om aanwezig te zijn bij een onthulling.
Er wordt een gedenkplaat onthuld. De pastoor spreekt er een gebed over uit.
We zijn blij verrast en ingenomen met deze fraaie gedenkplaat.
Daar blijft het niet bij. De Aunt Kevin school is opnieuw geboren. Dit heuglijk feit moet ook gevuerd worden met het planten van een boom. Men stelt het zeer op prijs dat wij daar een aandeel in hebben.
Wij op onze beurt hebben nog een paar fikse verrassingen voor de school in petto. We hebben, met medeweten van de aannemer, een lokaal ingericht met tafeltjes en stoeltjes die we door een timmerman voor de Aunt Kevin school hebben laten maken.
Daarnaast hebben we veel constructiemateriaal meegenomen dat een plaatsje heeft gekregen op de verschillende tafels.
De smid heeft op ons verzoek een stalen kast gemaakt. Daar hebben leerboeken, speciaal gekocht voor de Aunt Kevin school, een plaatsje gekregen.
De ramen en deuren hebben we geblindeerd. Maar nu nodigen we iedereen uit een kijkje te komen nemen.
We houden kinderen in de gaten die een boek ter hand willen nemen. Het is voor de meeste kinderen een eerste gelgenheid dat ze een boek kunnen vasthouden. Uit ervaring weten we dat kinderen dan met de volle hand een bladzijde vastpakken om deze om te slaan, iets wat niet bevorderlijk is voor het behoud van de boeken.
Het is prachtig om te zien hoe de kinderen op al het moois reageren. Ze gaan schuchter ziiten en kijken alleen maar naar het materiaal dat op tafel ligt. Ze durven het niet aan te raken.
Daarvoor zijn onze aanmoedigen nodig. En dan is men niet meer te houden. Wat een honger hebben deze kinderen naar dit materiaal.
We genieten ervan en krijgen er eigenlijk niet genoeg van. Te vroeg naar onze zin moeten we vertrekken. De bestuursvoorzitter heeft ons uitgenodigd voor een lunch bij hem thuis.
Na de lunch volgt nog een dankwoord voor alles wat het Lejofonds voor de Aunt Kevin school gedaan heeft.
We krijgen verschillende cadeaus aangeboden.
Daarbij wordt ook de coördinator van het Lejofonds niet vergeten. We gaan met een volle auto terug naar Mukono.
2. En nu het netwerk nog.
Het vorige verslag over het project Green Charcoal Lejofonds hebben we afgesloten met onderstaande foto:
Vlak voor het verlaten van het projectterrein ’s avonds kwamen deze drie meisjes uit de bosjes tevoorschijn. Zij wilden een liedje voor ons zingen. Daar hebben we nu ook enkele bewegende beelden van.
Vorige keer hebben we verslag gedaan van het gehele productieproces van green charcoal, op het laatste stukje na.
Nadat de groene houtskool is gedroogd op de “stands” buiten moet de houtskool verpakt worden.,
De houtskool wordt verpakt in plastic zakken. Iedere zak weegt ongeveer twee kilo.
Er is een elektrische naaimachine aangeschaft om de plastic zakken dicht te naaien. Dit vraagt de nodige vaardigheid. Deelnemers aan het project krijgen instructie hoe de naaimachine te gebruiken.
De dichtgenaaide zakken krijgen een plaatsje op de stellingen.
Buiten staan de fietsen al klaar om de zakken charcoal in de omgeving te distribueren. Grotere partijen worden met een bestelwagen afgeleverd.
Het electricteitsnetwerk werkt nog steeds niet. De verwachting is dat dit binnenkort wel het geval zal zijn. Maar we zijn in Oeganda. En dan weet je het nooit.
Hopelijk zal het niet te lang meer duren. Iedereen wil er hard tegen aan en een hoge productie draaien.
