Team op tilt
Kinderen in Oeganda hunkeren en hongeren naar handvaardigheid is onze ervaring van vorig jaar. Wij hebben scholen toegezegd ook dit jaar handvaardigheidslessen te geven.
Jeugdsentiment van Leo is het klosje breien en hij is ervan overtuigd dat het ook in Oeganda een voltreffer zal zijn. Hij weet bij Heutink, leverancier voor onderwijsleermiddelen, dertig punnikklosjes los te peuteren. Herma heeft haar connecties bij Opitec en dat betekent dat we ook verf en andere materialen kunnen meenemen.
Het klosje breien proberen we na schooltijd uit bij een paar van onze dove vriendjes op het internaat van de Bishop West. Ze zijn meteen verslaafd. Vlak voor het weekend worden we staande gehouden door de administratrice van de school, een gezellige tante Pollewop van midden vijftig. Ze heeft gezien hoe de dove kinderen tijd vergeten bezig zijn met het punniken en ze wil nu zelf ook aan de slag. Waarom niet? Direct na het weekend komt ze glunderend op ons af en laat het resultaat van een weekendje punniken zien: een gebreide streng die meermalen om haar omvangrijke middel past. En ze is niet te stoppen.
Niet te stoppen zijn ook de dove kinderen van Primary 4. Herma heeft hier het klosje breien geïntroduceerd. En ook hier zijn zowel leerkracht als leerlingen verwoede punnikers geworden. Wanneer Herma op een dag aangeeft dat ze de klosjes aan het eind van de dag komt innemen omdat ze de volgende middag op een andere school gebruikt worden, weten de dove kinderen en de leerkracht Herma te overreden dat pas de volgende ochtend aan het eind te doen. Men is nog lang niet uitgepunnikt.
De volgende middag gaan we naar de Mirendeschool, een primaryschool met ongeveer 350 kinderen. Vorig jaar zijn we daar aan het eind van ons verblijf in Oeganda op bezoek geweest en hebben toen beloofd dit jaar terug te komen voor handvaardigheidslessen. In de loop van de tijd heeft men ons verschillende keren gemaild zodat we onze belofte niet zouden kunnen vergeten.
Ter voorbereiding van deze lesmiddag hebben we een bezoekje aan de school gebracht om te zien welke materialen op school aanwezig zijn. Vol trots meldt men ons dat ze op ons verzoek kranten gespaard hebben. Er blijkt geen schaar aanwezig te zijn op de hele school en ook geen kwast. Maar dankzij Opitec kan Herma vanmiddag met het grootste deel van de klas van 45 leerlingen gaan verven. Leo zal met een aantal leerlingen gaan punniken. Als reserve hebben we nog een knipselwerkje.
Vellen papier zijn tegen de wand geplakt. De leerlingen krijgen de opdracht hun dromen te schilderen. Daar is blijkbaar durf voor nodig, want er wordt schuchter met de kwast iets op papier gezet. Maar als de eerste angst voorbij is, wordt er driftig geschilderd en ontstaan er ware kunstwerken.
Ondertussen is Leo met een tiental kinderen aan het punniken. De leerkracht blijkt ook mee te willen doen. Ze dringt haast voor zo graag wil ze weten hoe te starten. Niet dat ze dan kinderen kan helpen, nee ze wil een eigen werkstuk.
Het team heeft grote belangstelling voor deze handvaardigheidsles. Er druppelen steeds meer leerkrachten binnen om een kijkje te nemen. Ze worden kennelijk gefascineerd door het klosje breien. Onder het mom kinderen te helpen nemen ze zelf het punnikklosje ter hand om het niet meer af te staan. Uiteindelijk zijn er zes leerkrachten aan het punniken. En dat betekent dat zes kinderen niets meer te doen hebben en bij Herma aankloppen voor ander werk.
Herma vraagt daarop aan de leerkrachten of zij geen eigen klas hebben. Zij krijgt als antwoord dat de kinderen moeten nadenken, dat kunnen ze zelf wel. Daar is de leerkracht niet bij nodig. Kennelijk moeten Oegandese kinderen heel veel nadenken, want de leerkrachten blijven bijna een uur en dat betekent dat zes klassen in die tijd geen leerkracht hebben.
Aan het eind van de middag komt een andere leerkracht naar Leo toe met het verzoek met haar mee te komen. Ze gaan naar het kantoor van de headmaster. Die blijkt te borduren met de door Herma meegebrachte materialen. Daar blijkt ze de hele middag al intensief mee bezig te zijn en de leerkracht vindt dat dit als beloning vastgelegd moet worden.
Wanneer we terug gaan kunnen we niet nalaten een kijkje in de verschillende klassen te nemen. Geen leerkracht te bekennen. Ook niet in de kleuterklas. Kennelijk valt het hier een aantal kinderen zwaar te blijven nadenken. Ze zijn in slaap gevallen.
