Plaats w.c.’s














Sinterklaas in Oeganda

Misschien wordt er wel geschiedenis geschreven in Oeganda. Sinterklaas is er gesignaleerd.
N.a.v. het verhaal “In God everything is possible” in weblogaflevering 15 heeft Sinterklaas blijkbaar besloten enige hulpsinterklazen in actie te laten komen.
Dit heeft geleid tot enkele prachtige giften; sommige voorzien van originele teksten, zoals “Sinterklaas in Oeganda” en “Uit mijn potje, in jullie potje voor een pispotje”.

In totaal is 1 miljoen shilling binnengekomen. Deze zijn inmiddels overhandigd aan een zeer opgeluchte mister Sephen, headmaster van Gods Glory.

Er kan nu een begin gemaakt worden met de bouw van een achttal toiletten. En dit betekent naar zeggen van mister Stephen dat de dreiging dat de school gesloten wordt van de baan is. Er kan nu daadwerkelijk aangetoond worden dat de verplichting tot de bouw van een achttal toiletten serieus genomen wordt.

Het begin is er, dankzij steun vanuit Nederland. Dat is meer dan mister Stephen in de afgelopen drie jaar heeft bereikt. Ondanks klachten moeten tot nu toe nog steeds meer dan vierhonderd (!) personen hun behoeften doen op twee toiletten die de naam toilet niet waardig zijn.

De eerste klap is een daalder waard. De eerste materialen zijn besteld. Het begin is er.

Het is nu zomervakantie in Oeganda. Nog een paar wonderen of een paar bezoekjes van de Kerstman en na de zomervakantie staan een achttal toiletten te wachten op bezoekers. We “hopen” het, want we kunnen ons voorstellen dat mister Stephen “schijtziek” is van deze zaak.

Dit verhaal behoeft vervolg.

Op 5 december, niet toevallig op deze dag, is het geld overhandigd. Op 6 december zijn de materialen gekocht in de hoofdstad Kampala en overgebracht naar Seetah Nasigo. Men heeft daarmee haast gemaakt zodat wij nog foto’s kunnen maken van het aangekochte materiaal. Wij stappen in Mukono in en gaan mee naar Seetah Nasigo.

Daar staat ons een waar ontvangstcomité te wachten. De burgemeester en het voltallige schoolbestuur zijn uitgerukt om ons te verwelkomen en om ons te bedanken.

Tot onze grote verrassing is men al begonnen met het graven van een groot gat op de plaats waar de toiletten komen. We vragen hoe diep het gat moet worden.
Men is gewend te rekenen met inches en dus is het even rekenen om de diepte in meters te berekenen. 25 meter is het uiteindelijke antwoord. Dat geloven we niet. Dat moet een rekenfout zijn. Dat zijn we hier wel gewend. Dus vertellen we dat men 2,5 meter bedoelt. Men blijft volhouden dat het 25 meter is. Anders is het geld verknoeien horen we. Dan is de kuil zo vol gepoept. We vragen hoe men denkt van een dergelijke diepte de grond naar boven te halen. We krijgen verhalen over jerrycans, touwen en katrollen. Ons ongeloof maakt plaats voor verbazing. 25 meter diep!! Een kuil graven van 25 meter diep bij een dergelijk hitte. Volgens ons staat men straks in zijn eigen transpiratievocht.

We kijken nog even naar het uitladen van de materialen. Dan moeten we terug. Er wacht ons nog een vol programma.

Headmaster Stephen put zich uit in dankbetuigingen. Het lijken wel verontschuldigingen. “Ik heb niets anders dan “God bless you” te vragen voor jullie en de mensen in Nederland”, is zijn reactie. Dat geven we bij deze door.



Geef een reaktie