Oogsten
Nieuwsbrief 39 kent de volgende hoofdstukken:
- 1. Het Jozefhouse
- 2. Europa heeft de klok, Afrika heeft de tijd
- 3. Een tuintje in mijn hart
- 4. Met de beste bedoelingen
- 5. Dat doet iets met je
- 6. Nooit meer naar school
1. Het Jozefhouse
De Jozefschool op Texel heeft, zoals gemeld, een Vastenactie gehouden waarvan de opbrengst is bedoeld om stapelbedden aan te schaffen voor kinderen van de Kisimbizi nursery and primary school in Nkonknojeru.
Directeur Spencer van de school is in zijn eentje begonnen met het uitbreken van een tussenmuur van een oud gebouwtje. Het gebouwtje dat dienst zou moeten doen als internaatgebouw voor de meisjes en waarin de stapelbedden een plaatsje krijgen.
Het bedrag van de Vastenactie valt veel hoger uit dan verwacht.
Bij zijn afscheid als directeur van de Jozefschool in 2016 heeft Andre de Ruyter i.p.v. cadeaus geld gevraagd voor het Lejofonds.Totaal onvoorstelbaar is Andre kort daarna plotseling overleden. Opbrengsten vanuit het imker zijn als hobby van Andre zijn ook naar het Lejofonds gegaan.
Besloten is om met de genoemde gelden het totale gebouwtje, dat inmiddels de naam Jozefhouse heeft gekregen, te renoveren
Langs de muren van het gebouwtje is een veranda aangebracht, zoals ze dat in Oeganda noemen. Er zijn nieuwe deuren en ramen geplaatst. Het tweede raam is er in de plaats van de tweede deur gekomen.
Directeur Spencer loopt glunderend rond.
De muren rondom worden gestukadoord.
Wanneer we op een foto directeur Spencer glunderend en genietend terug zien lopen naar school, zien we ook dat het dak al van nieuwe golfplaten is voorzien.
De smid is intussen bezig met het vervaardigen van de stapelbedden.
Aan het eind van de meivakantie krijgen we het volgende bericht van coördinator Daniel Kibago.
“I visited Nkonkonjeru.The boarding is not yet ready but almost ready. The constructor said Saturday he will be finishing the remain things like putting the facer boards, finishing the veranda and also plastering and flooring inside the teachers room.The boarding looks so nice inside.
I met Spencer there and he was just wondering how the house changed.It looks very different form how it was and he thanked you so much for the support.”
Bij het bericht zijn ook een aantal foto’s meegestuurd zodat we een goede indruk krijgen van de metamorfose van het gebouwtje naar het Jozefhouse.
Het linker gedeelte van het gebouw is het internaatgedeelte. Aan de rechterkant woont een leerkracht van de school met zijn geestelijk gehandicapt dochtertje.
Deze leerkracht krijgt de verantwoordelijkheid over het internaat.
Om de renovatie van dit gedeelte mogelijk te maken is gebruik gemaakt van donaties van derden.
De smid heeft de bedden gebracht. Matrassen zijn aangeschaft.
Directeur Spencer zelf brengt de muskietennetten aan.
Een glunderende Spencer als het karwei is geklaard.
De buitenkant is geverfd. Glas wordt in deuren en ramen gezet.
Op de gevel is de volgende plaquette aangebracht:
Directeur Spencer heeft de Jozefschool op Texel een dankbrief gestuurd.
Het Lejofonds heeft als dank een doos met poppen, springtouwen en ballen toegestuurd, gemaakt door Oegandese schoolkinderen.
Deze zijn inmiddels verdeeld over de kinderen van groep 6 van de Jozefschool.
Deze groep heeft zich enorm ingezet voor de vastenactie en hebben met elkaar de grootste bijdrage geleverd, aldus de directeur van de school.
Aan de school is ook een bericht gestuurd met daarin een overzicht van de steun die het Lejofonds en de Jozefschool in de loop der jaren aan de Kisimbizi nursery en primary school heeft gegeven.
2. Europa heeft de klok, Afrika heeft de tijd
Het gaat allemaal wat trager in Oeganda. Een goed voorbeeld is onze timmerman. Het Lejofonds gaf hem de opdracht meubilair te maken voor de Aunt Kevin nursery and primary school. In drie weken tijd zou de timmerman de klus geklaard hebben.
We zijn inmiddels drie maanden verder en nog is het karwei niet af.
Lange tijd stond rijen tafels en stoelen uitgestald voor de werkplaats van de timmerman.
Soms werden ’s avonds laat nog tafels en stoelen naar school gebracht.
Daar worden ze voorlopig in de nieuwe gemeenschapsruimte geplaatst. Het meubilair kan nog niet gebruikt worden. Het moet nog gelakt worden.
3. Een tuintje in mijn hart
In reisverslag 8 vertellen we over de samenwerking tussen de organisatie Ecoaction, actief in een sloppenwijk van Kampala en het Lejofonds. Het Lejofonds maakte de start van een schooltuin mogelijk.
In de vorige nieuwsbrief hebben we laten zien hoe ieder kind van de Victoriaschool d.m.v. een autoband de beschikking heeft gekregen over een eigen schooltuintje.
De oogsttijd is nu begonnen zoals onderstaande foto’s laten zien.
Andere scholen komen nu op bezoek om meer te weten te komen over doel en opzet van een schooltuin en de koppeling met het bestaande schoolprogramma.
4. Met de beste bedoelingen
In nieuwsbrief 33 hebben we aandacht besteed aan de publicatie en presentatie van het boek Met de beste bedoelingen verhalen over mensen die de wereld zélf mooier willen maken, samengesteld en geschreven door Maaike Jonker en Guido Castagna. Een hoofdstuk in het boek is gewijd aan het Lejofonds. Het boek “Met de beste bedoelingen” is nu ook te vinden in de Nederlandse bibliotheken. Je kunt het boek reserveren bij een bibliotheek in de buurt.
5. Dat doet iets met je
In het reisverslag, getiteld Dat doet iets met je hebben we verslag gedaan van de uitreiking van voetbaltenues, beschikbaar gesteld door het G-team van sportclub Westervoort, aan jongeren in een sloppenwijk in Kampala.
Sportclub Westervoort besteedt hier ook de nodige aandacht aan in het clubblad.
6. Nooit meer naar school
Het Lejofonds is aangesloten bij Partin, de branche-organisatie voor Kleine Goede Doelen. Partin roept de Kleine Goede Doelen op om regelmatig een nieuw projectverhaal in te sturen, zodat er op den duur voor de lezers een beeld ontstaat van de vele kleine projecten overal ter wereld die samen terdege een verschil maken.
Het Lejofonds heeft vorig jaar het verhaal “Nooit meer naar school” ingestuurd.
Dit verhaal is inmiddels bijna duizend keer gelezen.