Moe-zoen-goe-road
We wonen in Nabuuti, even buiten het centrum van Mukono. Als we de hoofdweg verlaten, komen we al snel op een onverharde weg die naar ons huis leidt. Aan weerszijden van de weg tref je kraampjes aan waar mensen met de verkoop van vaak wat groenten en fruit iets proberen te verdienen.
Deze weg zonder naam hebben we nu verheven tot Muzungu Road ( Moe-zoen-koe-rood). Elke keer als we deze weg bewandelen, naar het centrum of omgekeerd, horen we van alle kanten : Moe –zoen-koe! In Oeganda staat muzungu voor blanke. En als je dan opkijkt waar het geluid vandaan komt zie je vrolijke kinderen die je enthousiast toezwaaien.
Zoveel enthousiasme vraagt om een reactie. Die komt in een zwaai waar de koningin zich bepaald niet voor hoeft te schamen. Maar daar nemen een aantal kinderen geen genoegen mee. Ze blijven roepen en zwaaien totdat je voor een tweede keer reageert.
Het lijkt wel of elke keer een soort tam- tam de boodschap verspreidt. Zijn we nog maar bij de plaats waar men bananen verkoopt dan zien we verderop al kinderen beginnen te zwaaien.
Meestal hebben kinderen ons het eerst in de gaten. Soms, wanneer ze wat verder van de weg spelen, zien ze ons, wanneer we al bijna gepasseerd zijn. Dan moet even een sprintje getrokken worden om onze aandacht te vangen.
Sommige ‘ve rkoop-huis-stalletjes’ hebben een deur, waar een doek voor hangt of wat daar voor door gaat. Kinderen die daar achter zitten, hebben ons meestal niet in de gaten waardoor we ongestoord door kunnen lopen. Meestal …….. sommige doeken vertonen enorme, laten we maar zeggen ‘kijkgaten’.
Bij de ‘banananenverkoop’ staan we meestal even stil om een paar bananen te kopen voor tussendoor. Tomaten voor het ontbijt kopen verderop bij ons favoriete stalletje.
Moeder staat achter het kraampje en soms zit ze eronder. Haar kinderen zitten naast de kraam als ze uitgespeeld zijn.
Af en toe blijft het muzungu-geluid weg. Het regent!
