9. Initiatieven
9.1. Eén school, verschillende directeuren
We hebben al enkele keren met het team van Gods Glory vergaderd. De invoering van My Book Buddy is daar aanleiding toe geweest. Maar ook de invoering van een project Hygiëne door het Lejofonds noodzaakt het nodige overleg.
Het is duidelijk dat het team een dialoog of een discussie niet gewend is. Er wordt beleefd geluisterd. Daar blijft het aanvankelijk bij. Alleen als de directeur een leerkracht persoonlijk uitnodigt een vraag te stellen, volgt een reactie.
Na een dag van hard werken onder hoge temperaturen informeren we bij leerkracht Martin of er ergens in het dorp een pilsje te verkrijgen is. Bij ons weten is dat niet het geval, althans niet tot vorig jaar. Alleen het lokaal gebrouwen bier, in feite drab, is er. Het wordt door oude mannetjes met een meter lang rietje opgezogen. Dat is niet aan ons besteed.
Tot onze verrassing en tot ons genoegen is er nu wel een plaats waar bier wordt geserveerd. Martin zal ons de weg wijzen.
Martin is de enige leerkracht die vrijwillig voor het Lejofonds de school verft. Het levert hem de ere-titel “director of paint” op.
Nu komt daar een titel bij: “director of beers”.
We nodigen Martin uit met ons mee te gaan. Toevallig passerende leerkrachten krijgen dezelfde uitnodiging. Wat we niet verwachten, gebeurt. We lopen met een zevental leerkrachten naar een omheinde plek in de openlucht wat als café moet doorgaan.
Op eentje na zetten alle leerkrachten, mannen en vrouwen zich aan het bier. Nile Special, halve liters. Ook hier kent men het gezegde “op één been kun je niet staan. De volgende halve liters komen al snel op tafel.
Het maakt de tongen losser. Zo horen we dat de mannelijke leerkrachten fervente voetballers zijn. Ze zouden graag met elkaar voetballen en daarnaast met de schoolkinderen oefenen voor schoolvoetbaltoernooien. De aanschaf van een leren voetbal ligt echter buiten hun mogelijkheden. Wij zeggen toe namens het Lejofonds daar verandering in aan te brengen. Leerkracht Anton wordt benoemd tot “director of footballl”. Hij zal het beheer over de voetbal krijgen. De stemming zit er nu helemaal in.
We horen nu meer over de persoonlijke levensomstandigheden van de leerkrachten. Een groepje leerkrachten woont bij elkaar. Het is elke dag een heel gezeul om water te halen. Nu er een waterpomp op school is, is de afstand korter. Desondanks blijft het een vermoeiende bezigheid. Als de leerkrachten de beschikking zouden hebben over een fiets zou dat een hele verlichting zijn.
En weer zorgt het Lejofonds voor enthousiasme. Het Lejofonds schaft een fiets aan. De fiets blijft eigendom van het Lejofonds. De leerkrachten mogen de fiets gebruiken onder voorwaarde dat zij voor het onderhoud zorgen. Anton haalt de fiets op uit Mukono.
Martin krijgt het beheer over de fiets en krijgt er daarmee weer een titel bij: “director of the bicycle”.
Een paar dagen later ligt de bal in het kantoortje van directeur Stephen. De fiets staat in een ruimte naast zijn kantoortje gestald. Kennelijk wil directeur Stephen ook “director of football” en director of the bicycle” zijn. Daar steken we een stokje voor.
8.2. Donker Afrika
We zijn nu vijf jaar achter elkaar in Oeganda, elke keer voor een verblijf van enkele maanden.
Al die jaren huren we een huis in Mukono, de laatste jaren steeds hetzelfde huis.
In het begin waren stroomstoringen schering en inslag. We hebben heel wat kaarsen gebrand. Toch constateren we een vooruitgang. Dit jaar hebben we slechts enkele korte stroomstoringen mee gemaakt. Die enkele korte stroomstoring veroorzaakt elke keer weer een verzuchting” “Nee toch!”
Wanneer dan even later het licht weer aanfloept, gaat er bijna een klein gejuich op.
Vorig jaar hebben Diede en Natalie, twee vrijwilligers voor het Lejofonds een maand lang in Seeta Nazigo gewoond, zonder stromend water en elektriciteit.
Twee solar lampen zorgden voor licht. De solar lampen zijn geweldig. Ze geven veel licht.
Toch blijft de verlichtingscirkel beperkt. Daarbuiten is het donker en dat geeft een unheimisch gevoel. Pionierswerk van Diede en Natalie. Petje af!
Het is dit keer bingo voor ons. We zitten al vier dagen zonder stroom.
Vandaag zien we onderweg mannen hoog in elektriciteitspalen zitten.
Losse kabels slingeren over de grond. Het ziet er niet naar uit dat de klus in een dag geklaard is.
En dat is het ook niet.
Vandaag hebben we een computerdag. We moeten nog veel “agreements” samenstellen, afspraken op schrift stellen, geitenlijsten bijwerken en meer van dat soort dingen. Maar zonder stroom beginnen we niet veel. We verhuizen daarom naar het dichtstbijzijnde hotel waar stroom is. Als de stroom daar ook uitvalt, zijn we genoodzaakt opnieuw te verkassen,
Maar dan zijn we ook tijdvergetend bezig. Een knorrende maag geeft etenstijd aan. Het is al donker als we huiswaarts gaan. Waar we op gehoopt hadden, wordt niet bewaarheid. Er is geen stroom.
Op de tast moeten we in de huiskamer de grote tafel zien te vinden waar ergens een solar lamp moet liggen. Het is een haastklus. De nodige consumpties in het hotel dringen flink aan om met spoed het kleinste kamertje te bezoeken.
Een vloek ontsnapt.
Wanneer de lamp gevonden is en de drang verdwenen, kijken we tegen een lange avond aan, deels zonder een werkende laptop met internet.
We kijken elkaar aan en weten het. Terug naar het hotel. Daar wordt o.a. dit verslag samengesteld.
Straks komen we weer in een donker huis. Uit voorzorg gaan we in het hotel naar de w.c.
8.3. Met behulp van stoelen en tenten gaan kinderen naar school
Vorig jaar is het Lejofonds gestart met een nieuw geitenproject in Nkonkonjeru.
Van de deelnemende families zijn het vooral de vrouwen die zich manifesteren.
In een maandelijkse vergadering hebben de vrouwen laten weten zeer erkentelijk te zijn dat het Lejofonds een nieuw geitenproject is gestart in Nkonkonjeru. Ze zijn ervan overtuigd dat op deze manier op termijn een bijdrage geleverd kan worden om op tijd het schoolgeld voor de kinderen te kunnen betalen waardoor de kinderen onderwijs kunnen volgen.
Zij zien echter ook een nadeel. Het duurt lang voordat uit het geitenproject geld vrijkomt.
De vrouwen hebben gezamenlijk een nieuw voorstel ingediend bij het Lejofonds om tot een duurzame oplossing te komen wat betreft het verkrijgen van de benodigde gelden voor schoolgaande kinderen. Als hun voorstel gerealiseerd wordt, kan in kortere tijd meer geld opgehaald worden met minder risico’s.
De vrouwengroep wil graag over middelen kunnen beschikken om twee tenten aan te schaffen en tweehonderd stoelen.
Het is de bedoeling dat de groep de tenten en stoelen gaan verhuren tegen concurrerende prijzen.
Het hele jaar door zijn er allerlei gelegenheden, zoals sportdagen, diploma-uitreikingen, bruiloften, begrafenissen, doopfeesten, enz, waarbij tenten en stoelen nodig zijn.
De vrouwen en hun familieleden nemen deel aan vele organisatie, clubs en verenigingen. Zij denken dit project dan ook goed te kunnen promoten.
De vrouwen dragen zelf bij in de kosten. Uiteindelijk is er nog ongeveer 2500 euro nodig om de aanschaf van de tenten en de stoelen mogelijk te maken.
We hebben uitvoerig met de vrouwengroep gesproken, alle “ins en outs” bekeken. Uiteindelijk hebben we toegezegd dat het Lejofonds zal proberen gelden beschikbaar te krijgen voor dit project.