6.1. Aunt Kevin bevalt voor de tweede keer
We zijn deze week verschillende keren in Nkonkonjeru geweest. Dan bezoeken we uiteraard de Aunt Kevin nursery and primary school om de bouw te volgen. Aan de buitenkant zijn niet direct grote veranderingen te zien. Men is vooral binnen druk bezig met stukadoorswerk.
Bij een volgend bezoek zien we weer activiteiten buiten. De buitenrand bij de nieuw lokalen wordt afgewerkt.
De aannemer zelf is bezig met de “zitjes” vlakbij de keuken. Vanuit dit gezichtspunt heb je een aardig zicht op de nieuwe lokalen, de lokalen die vorig jaar gebouwd zijn en de gerenoveerde en opnieuw ingedeelde gebouwen.
Je kan je het haast niet meer voorstellen, maar een jaar geleden zagen de bestaande gebouwen er zo uit:
Terecht dat de kinderen vorig jaar een lied zongen getiteld “Aunt Kevin is new born!”.
Daar komt nu de geboorte van drie klaslokalen, een gemeenschapruimte en “keukenzitjes” bij.
Een volgende keer zien we dat het pad voor de nieuwe lokalen zo goed als af is.
De meeste activiteiten zijn weer binnen. In een van de lokalen is men bezig de vloer aan te brengen.
In een andere ruimte is dat al gebeurd.
De aannemer blijft de vaart erin houden. En dat moet ook wel. We verblijven nog twee weken in Oeganda. In het contract dat we hebben afgesloten met de aannemer staat dat hij alle werkzaamheden voor ons vertrek moet hebben afgerond. Dat betekent ook dat alle nieuwe lokalen nog geverfd moeten worden, van binnen en buiten.
6.2 Inspirerend bezoek
In reisverslag 5 hebben we onder de titel “Niet langer waardeloos” verteld over onze ontmoeting met Reagan Kandole en zijn Ecoaction. Reagan is met Ecoaction actief in de sloppenwijken van Kampala. Reagan geeft aan graag een project te starten met jongeren uit de sloppenwijken waarin geleerd wordt hoe zij houtskool kunnen maken. Het ontbreekt hem nog aan de benodigde materialen.
Wij zijn onder de indruk van Reagans activiteiten en bieden hem twee briketmachines aan en een maalmachine die handmatig bediend moeten worden. We hebben de machines over nu we met elektrische machines werken.
We nodigen Reagan uit de “factory” van het Lejofonds te komen bezoeken om het hele productieproces te bekijken.
Reagan gaat op onze uitnodiging in. Maar uitgerekend als hij de “factory” bezoekt, is er geen “power”. De machines werken niet vanwege elektriciteitproblemen.
Uiteraard wil Reagan graag “zijn” machines zien. Rachel, een van de projectleden laat hem de machines zien en geeft de nodige uitleg.
We laten Reagan ook de elektrische briketmachine zien, maar helaas niet in werking.
Wel kunnen we laten zien hoe de “charcoal lighters” gemaakt worden. Dat gebeurt namelijk handmatig.
Nu er geen elektriciteit is worden “charcoal lighters” gemaakt en de houtskool wordt in zakken verpakt.
We gaan in gesprek met Reagan en vragen hem of er ook gevoetbald wordt in het deel van de sloppenwijk waar hij actief is. Dat blijkt inderdaad het geval. Twee elftallen zelfs. We hebben voetbaltenues bij ons van sportclub Westervoort uit Westervoort. En daarnaast genoeg t-shirts voor een tweede team. Dit alles dankzij bemiddeling van de familie Poortman-Schut uit Zevenaar. We zien een goede bestemming en bieden Reagan de tenues en shirts aan voor beide teams.
Reagan is blij verrast. Hij komt nu met het voorstel alle materialen te overhandigen tijdens een feestelijke bijeenkomst met de bewoners van de sloppenwijken volgende week.
In het verdere gesprek wordt duidelijk dat Ecoaction en Lejofonds veel voor elkaar kunnen betekenen. Zo zouden de vrouwen uit de sloppenwijken, verbonden aan Ecoaction, houtskool van het Lejofonds kunnen verkopen in Kampala waar een betere prijs te verkrijgen is. Deze afzetmarkt is veelbelovend.
Volgende week gaan we naar Kampala om alle materialen te overhandigen aan Reagan en de mensen verbonden aan Ecoaction.
Daarnaast bespreken we hoe we de verkoop van het houtskool uit het project Green Charcoal Lejofonds kunnen organiseren. We zien ernaar uit.
Een samenwerkingsverband tussen Ecoaction en het Lejofonds is geboren.
Inmiddels heeft Reagan op zijn Facebookpagina melding gemaakt van zijn bezoek aan het project Green Charcoal Lejofonds. Hij schrijft:
“ECOaction is so greatful to work out a partnership with Lejofonds green charcoal community project in Mukono which was founded by Leo and his wife Ammer.(Herma) Leo and the wife has given ECOaction manual briquette machines, a full set of football uniforms for ECOaction football club and a solar cooker. We plan to strengthen our collaboration and their products “Briquettes” can also be found at ECOaction youth centre here in Kampala. On Tuesday they will be handing over the items to the community. It was so inspiring visiting this community I found out we had somethings in common the love, passion and team work in the community . Don’t miss to visit there when you are in Mukono it’s about 12km away from Mukono town.”
Bij het artikel heeft Reagan een vijftal foto’s geplaatst.
6.3 To educate a child you educate a nation
De Kisimbizi nursery and primary school is een van de scholen die steun krijgt van het Lejofonds.
Zo heeft het Lejofonds in 2013 voor de Kisimbizi school een nieuw schoolgebouw neergezet en in 2015 een waterpomp aangelegd.
Vorig jaar hebben we een oudervergadering bijgewoond. Daarbij viel ons een speech van een van de leerkrachten op. Hij pleitte voor muziekonderwijs. Hij kon de ouders heel duidelijk de voordelen van muziekonderwijs uitleggen.
In een gesprek met betreffende leerkracht gaf hij de wens te kennen met een aantal leerlingen van de school naar een studio te gaan om een schoollied op te nemen. Maar zoals zo vaak is de wens niet gerealiseerd vanwege geldgebrek.
We zagen wel iets in de passie van deze leerkracht en wilden zijn wens realiseren. Maar door een drukke agenda is het er toen niet van gekomen.
We zijn de leerkracht niet vergeten en hij ons niet. Een lied is ingestudeerd. Een lied over het belang van onderwijs. De missie van de school is “To educate a child you educate a nation”.
Leerkracht David gaf daarbij aan het lied te willen opdragen aan de Jozefschool op Texel omdat verschillende keren de opbrengst van de zogenaamde Vastenactie van de school ten goede was gekomen aan de Kisimbizi nursery and primary school waardoor schoolboeken en meubilair aangeschaft kon worden.
En zo zijn we van de week de studio ingedoken. Een interessante ervaring om van dichtbij eens mee te maken hoe dit alles in zijn werk gaat. We hebben ervan genoten. De kinderen eerst wat onwennig, met een grote koptelefoon op en een forse microfoon voor hun neus.
Maar gaandeweg werd alles wat losser. Het eindresultaat mag er wezen zoals blijkt uit onderstaand gedeelte van het lied.
David is zo vriendelijk geweest de tekst van het lied te vertalen. Daarbij wordt duidelijk dat de tekst vanuit een andere cultuur geschreven is.
Inleiding
Mensen in Oeganda, in Afrika en over de hele wereld, wij zijn leerlingen van de Kisimbizi basisschool. We willen graag vertellen over onderwijs. Onderwijs is belangrijk. Daar moet iedereen zich bewust van zijn.
Koor
Kinderen van Oeganda, houd het potlood stevig vast.
Dan word je gerespecteerd in het land. We werken aan de opbouw van het land. Dat is goed en aantrekkelijk.
Coupletten
1.
Degenen die niet weten dat onderwijs belangrijk is, houden ons klein, zien niet in dat we waardevol zijn. We vragen onze toekomst voor ogen te houden. Ons volk heeft onderwijs nodig.
2.
We vragen de leerlingen vasthoudend te zijn, niet te verslappen, zodat ze hun opleiding met succes kunnen afronden. De school verlaten brengt risico’s met zich mee.
3.
Dank aan alle ouders die erin slagen hun kinderen op te voeden. Zij doen geweldig werk. Moge God helpen ons land verder te ontwikkelen. Ga zo door.
Kinderen vragen we hun ouders te gehoorzamen. Het helpt je bij je studie, het is Gods wil. Wie faalt, treft schuld. Wees nederig. God helpt je.
