7. Erkenning
’s Avonds zijn we, vaak tot middernacht, bezig met het samenstellen en inventariseren van leeslijsten voor de scholen die we ondersteunen, het verder uitwerken van een schoolwerkplan voor de Kisimbizi school en het opzetten van een registratiesysteem voor de materialen voor “corner play” op de Aunt Kevin nursery and primary school.
Overdag besteden we extra tijd aan de Kisimbizi nursery and primary school om de schoolorganisatie te versterken. Daarnaast is er tijd voor andere activiteiten. Daar doen we in dit reisverslag weer verslag van.
Dit reisverslag kent de volgende hoofdstukken:
- 1. Het Lejofonds vergroot hun wereld
- 2. We mogen weer!
- 3. De vergadering bereikt een kookpunt
- 4. Green Charcoal Lejofonds officieel erkend
- 5. Nieuws uit Nederland
7.1. Het Lejofonds vergroot hun wereld
We ontmoeten in Seeta Nazigo een voormalig lid van het project Goat to Goat. Moeder heeft een gehandicapte dochter, Nakato. Het Lejofonds heeft een paar geleden een buggy gegeven zodat moeder af en toe met Nakato kan wandelen.
We horen nu dat de buggy versleten is. Nakato is weer aan huis gekluisterd.
Wanneer we even tijd hebben, bezoeken we de familie. Bij aankomst zien we vader en dochter al in de deuropening.
Herma zoekt even contact met Nakato. Nakato kiijkt Herma wezenloos aan.
Binnen zien we de restanten van een rolstoel en een buggy.
Nakato komt niet meer buiten. Een onhoudbare situatie vinden we. Hier moet een nieuwe rolstoel of een buggy komen. Vader geeft de voorkeur aan een buggy omdat een buggy wendbaarder is op de slechte onverharde weggetjes.
We beloven vader naar Kampala te gaan voor een nieuwe buggy. Bi vertrek kijkt vader ons glunderend na.
Een paar dagen later bezoeken we in Kampala een revalidatiecentrum. Bij aankomst is meteen duidelijk dat we met een revalidatiecentrum te maken hebben.
Men verwijst ons naar de werkplaats. Men is er bezig met het vervaardigen van kunstledematen.
In dezelfde ruimte staan de rolstoelen. We krijgen verschillende modellen te zien.
Duidelijk is dat de rolstoelen onverwoestbaar zijn. We laten dan ook het idee varen om voor Nakato een buggy aan te schaffen.
We bestellen twee rolstoelen. Eentje voor Nakato, maar dan is er ook nog Agnes, het gehandicapte zusje van onze dove vriend James. Als zij een rolstoel krijgt, hoeft ze niet langer over de grond te kruipen. Opa, broer en buurkinderen kunnen dan ook eens met haar wandelen wat haar wereldje enorm zal vergroten.
Maar we moeten nog wel even een aantal maten van de beide meisjes doorgeven. En dus gaan we weer bij ze op bezoek.
Agnes treffen we zittend aan bij het huis van opa.
Het opnemen van de maten ervaart ze als grappig. Ze moet lachen.
De vader van Nakato treffen we onderweg aan. Vader is hout aan het sprokkelen. Moeder is boodschappen aan het doen. Nakato ligt alleen thuis.
Vader gaat met ons mee, terug naar huis. Hij is Herma behulpzaam om de juiste maten te verkrijgen, nodig voor de fabricatie van de rolstoel.
Het zal nog een maand duren voordat de rolstoelen klaar zijn.
Wanneer we vertrekken, kijkt vader ons na. Rookwolken stijgen op vanuit de keuken. Er wordt met hout gestookt. Een ongezonde situatie. Hier zou green charcoal van het Lejofonds een uitkomst zijn. Dat rookt niet.
7.2. We mogen weer!
In reisverslag 3.3. hebben we onder de titel “Schoolreisje” verslag gedaan van een bezoek aan uitgeverij Gustro i.v.m de aanschaf van leesboeken voor P7 van de Aunt Kevin nursery and primary school voor de leesvormen individueel lezen, technisch lezen en begrijpend lezen. Geen enkele titel mag dubbel zijn. Ook mag er geen dubbeling zijn met de leesboeken van My book Buddy. Dat blijkt een ingewikkelde order voor Gustro te zijn.
Nu willen we leesboeken aanschaffen voor Kisimbizi, voor de hele school, voor dezelfde leesvormen met daarnaast een My Book Buddy project.
Het is een enorm karwei om de order samen te stellen. Er volgt een drukke correspondentie met Gustro met daarin de nodige verwarringen. Herma is er een week lang, alle avonden tot middernacht aan toe, mee zoet.
Dan is er het moment dat we weer naar Kampala mogen. We hebben er een bloedhekel aan want je weet van te voren dat je weer uren in de file kan doorbrengen.
Gustro heeft zich goed voorbereid. Op verschillende tafels liggen al stapels boeken klaar.
Er zijn maar liefst zeven personeelsleden vrijgemaakt om de order, samen met ons, te checken.
De aanwezige boeken worden afgevinkt op onze lijsten.
Bij het afvinken wordt Leo geassisteerd door drie personeelsleden van Gustro.
De boeken gaan vervolgens naar vier mensen die op de grond zitten, de boeken nogmaals checken om ze vervolgens in dozen te stoppen.
Het hele karwei neemt uren in beslag.
Er volgt dan een administratieve en financiële afwikkeling. Die laten we even voor wat het is. De maag knort. Tijd voor een “snack” in een restaurantje even verderop.
Daar krijgen we een gratis voorstelling. In de tuin staat een grote koosnotenboom. Het is oogsttijd. Een man klimt e boom in om vervolgens kokosnoten te plukken en naar beneden te gooien waar mensen staan om ze met een zeiltje op te vangen.
Daarna is het tijd om de boeken te halen en te betalen.
We storten ons weer in de files. Plotselinge uitzichten veraangenamen soms het wachten.
Een bezoekje aan Gustro, je bent er een hele dag mee zoet.
7.3. De vergadering bereikt een kookpunt
We zijn uitgenodigd de “general parents meeting” op de Aunt Kevin nursery and primary school bij te wonen.
Men verwacht ons om twee uur ’s middags. Om vier uur hebben we de volgende vergadering op de Kisimbizi school. Dat moet lukken, denken we. Desnoods verlaten we de vergadering wat eerder.
Bij aankomst krijgen we keurig een agenda in handen.
Die maakt meteen duidelijk dat het een lange vergadering gaat worden. En van eerder weg gaan is ook geen sprake. Men verwacht aan het eind van de vergadering een woordje van ons.
De opkomst van de ouders is goed. De gemeenschapsruimte zit vol. Al gauw stijgt de temperatuur tot grote hoogte.
Krijg je geen blozende wangen van de hitte, dan is het wel van de complimenten en bedankjes. Elke nieuwe spreker bedankt ons uitvoerig voor wat we namens het Lejofonds voor de school hebben gedaan, steevast gevolgd door een stevig applaus.
De agenda vermeldt op het eind nog alle zegeningen.
Het is bloedheet en Leo is inmiddels doorweekt. Hij verlaat dan ook even de ruimte om buiten bij te komen en de wind even vrij spel te geven.
Tegen de tijd dat alles weer is opgedroogd is het tijd voor een praatje. Leo is blij met alle complimenten, maar wijst erop dat er voorwaarden zijn verbonden wat betreft de ondersteuning van het Lejofonds. De school moet o.a. werken met een sluitende begroting.
De enige inkomsten van de school zijn de schoolgelden die de ouders dienen te betalen. Het is dus zaak dat ouders op tijd hun verplichtingen nakomen. Leo doet een oproep daartoe.
Het loopt inmiddels tegen zes uur. Hoogste tijd om naar de Kisimbizi school te gaan waar men al geruime tijd op ons zit te wachten.
7.4. Green Charcoal Lejofonds officieel erkend
Het Lejofonds wil het project Green Charcoal Lejofonds officeel registreren. Daarvoor is een verklaring van een advocaat nodig. De advocaat wil echter eerst een kijkje in de fabriek nemen, de werknemers zien en het productieproces in ogenschouw nemen.
Op naar Seeta Nazigo.
Daar volgt een werkoverleg met de werknemers.
Coördinator Daniel Kibago beantwoordt alle vragen van de advocaat. Die raakt sterk geïnteresseerd in “green charcoal”. Hij krijgt een zak houtskool mee en belooft zelfs reclame te maken voor het project. De advocaat vertrekt.
We hebben nu alle tijd om de nieuwe overalls, aangeschaft dankzij het Lejofonds, te bewonderen.
Regen dreigt op een gegeven ogenblik. De houtskoolbriketten op de “stands” worden nu
afgedekt met plastic.
Verschillende scholen wachten op het houtskool van het Lejofonds. De “tricycle wordt nu geladen met zakken houtskool.
Daniel Kibago heeft ook een order van een klant. Dus wordt ook zijn wagen volgeladen.
We komen weer bijeen. Het is begin maart. Uitbetalingsdag. En dat levert blije gezichten op.
7.5. Nieuws uit Nederland
Carnaval
Carnavalsvereniging ’t Winterköningske doet jaarlijks een schenking aan een goed doel die een link heeft met Maria Hoop. Dit jaar is gekozen voor het Lejofonds. We zijn dan ook uitgenodigd om een cheque overhandigd te krijgen van €111,11
Het is wat kostbaar om vanuit Oeganda over te komen om de cheque in ontvangst te nemen. Gelukkig heeft het Lejofonds vrijwilligers die bereid zijn deze taak op zich te nemen.
Hartelijk dank “t Winterkoningske! Hartelijk dank Christian en Juul!
Goedkeuring
Op de website van het Lejofonds staat onder de rubriek “jaarverslagen” het jaarverslag over 2018 vermeld.
Het jaarverslag eindigde met:
“Het financieel jaarverslag wordt, zoals elk jaar, ter goedkeuring voorgelegd aan administratiekantoor C. Mulder uit Leeuwarden. Zo gauw de goedkeuring binnen is laten we dat weten.”.
Inmiddels is de goedkeuring binnen.
