De projecten Goat to Goat zijn niet onopgemerkt gebleven.De deelnemers zijn er erg blij mee en dus wordt er met anderen over gesproken. Een groep van twintig families heeft nu gezamenlijk een nieuw project aangevraagd bij het Lejofonds.
In “De tam-tam heeft zijn werk gedaan” doen we daar verslag van.
Onder de titel “Daar hebben we nooit schoon genoeg van” vertellen we onze plannen voor een nieuw project ter verbetering van de hygiëne.
Verslag drie gaat over James, ons doof vriendje, inmiddels onze dove vriend. Hij gaat met steun van het Lejofonds naar de dovenafdeling van de Bishop West primary school. James is de school ontgroeid. We geven aan welke oplossing er voor hem gevonden is.
Tenslotte kijken we hoe de stand van zaken is in de kapsalon van Henry.
2.1 De tam-tam heeft zijn werk gedaan
In Nkonkonjeru, een dorpje op het platteland van het Mukono, staat een groep van twintig families te trappelen om met een geitenproject te beginnen. Daarvoor hebben ze een aanvraag ingediend bij het Lejofonds. De mensen zijn enthousiast geworden door verhalen over de projecten Goat to Goat van het Lejofonds.
Met onze coördinatoren hebben we vooroverleg gehad over het opstarten van een nieuw project. Voor ons is duidelijk dat de benodigde geiten voor een deel uit de bestaande projecten zullen moeten komen.
We willen de mensen graag ontmoeten. We zijn nieuwsgierig welke indruk ze op ons zullen maken. De “meeting” is op een school voor voortgezet onderwijs. We worden hartelijk ontvangen door de directeur.
Vol trots vertelt hij dat er binnenkort een groot feest is op zijn school i.v.m. met het slagen van de eindejaarsstudenten. Feestelijke kleding voor de studenten ligt al klaar. Leo kan de verleiding niet weerstaan en hult zich in die kleding, even later gevolgd door de coördinatoren.
Dan krijgen we het seintje dat we naar een klaslokaal kunnen gaan waar de mensen al op ons wachten. We verwachten een twintigtal mensen aan te treffen maar tot onze verrassing blijken het er vijftig te zijn. De belangstelling voor het project Goat to Goat is groot.
We weten langzamerhand hoe deze bijeenkomsten gaan. Eerst is er een openingsgebed gevolgd door het zingen van het volkslied. Vervolgens worden wij welkom geheten en mogen wij een zegje doen.
Daarna is het woord aan onze coördinator Dan Kibago.
Hij geeft in het Lugandees uitleg over het project Goat to Goat en vertelt over de voorwaarden voor deelname. Uiteraard verstaan we zijn verhaal niet.
We kennen het wel.Maar we zien wel een groep zeer geïnteresseerde mensen die geconcentreerd luistert. Men laat zich zelfs niet afleiden door rinkelende mobieltjes.
Ja, als we informatie geven over het project Goat to Goat dan direct ook maar over de projecten Solar Cooking en Solar Lighting.
Er heerst veel ongeloof bij het zien van de Cookit. Hoe is het mogelijk dat je hiermee, in feite een stuk karton bedekt met aluminiumfolie, kunt koken. We zeggen toe terug te komen om een workshop Solar Cooking te geven. Enthousiasme alom!
Dan volgt ook een demonstratie van de Wakawaka lamp.
Onmiddellijk beseft men dat deze solar lamp de oplossing is voor de verlichtingsproblemen. Er worden meteen bestellingen geplaatst. De directeur van de school zorgt voor verdere afhandeling.
Het is een geweldige bijeenkomst met zeer betrokken mensen, die allemaal aangeven deel te willen nemen aan de projecten.
Het is nu aan ons plannen verder uit te werken.
2.2 Daar hebben we nooit schoon genoeg van
Tijdens ons verblijf in Oeganda willen we bestaande projecten evalueren en uitbreiden. Daarnaast willen we nieuwe activiteiten ondernemen. Over dat laatste hebben we al enige tijd intensief email contact met onze coördinatoren. Nu we in Oeganda zijn, overleggen we verder.
De projecten Goat to Goat zijn erop gericht het inkomen van families te verbeteren zodat zij in staat zijn het schoolgeld van hun kinderen te betalen. Zonder onderwijs is een kind in Oeganda kansloos. Met de projecten Solar Cooking en Solar Lighting beogen we de levensomstandigheden van de mensen te verbeteren.
In Oeganda hebben veel mensen te maken met gezondheidsproblemen. Dit wordt veroorzaakt door armoede en een beperkte kennis betreffende de hygiëne. Het beschikken over veilig drinkwater en wc’s vormen een groot probleem.
Door de gezondheidsproblemen hebben veel families hoge uitgaven voor de behandeling van ziekten aanschaf van geneesmiddelen. Maatregelen ter voorkoming van ziekten worden niet genomen.
Het is nu ons idee om een project op te zetten ter verbetering van de hygiëne. Door een goede hygiëne kunnen verschillende gezondheidsproblemen worden voorkomen. Dit werkt kostenbesparend omdat behandeling van ziekten wordt voorkomen.
Mensen worden zo geholpen een beter leven te leiden.
Allereerst zullen er workshops gehouden moeten worden om mensen bewust te maken van de belangrijkheid van een goede hygiëne. Alleen mensen die echt geïnteresseerd zijn, kunnen deelnemen aan het project. Zij zullen daarin zelf ook hun steentje moeten bijdragen.
Bij een goede hygiëne denken we aan een schone woonruimte,
het hebben van een gelegenheid om handen te wassen, het graven van kuilen voor het verzamelen van afval, het beschikken over een was- en badgelegenheid en de aanwezigheid van een toilet. In de directe leefomgeving mag geen stilstaand water zijn en andere dingen die een schuilplaats kunnen zijn voor muggen.
Inmiddels is een kostenplaatje gemaakt. Duidelijk is dat een aantal onderdelen gerealiseerd kunnen worden zonder al te hoge kosten.
Grootste kostenpost is het bouwen van een toiletvoorziening voor deelnemende families die daar niet over beschikken. Het Lejofonds zal daarvoor financiële ondersteuning nodig hebben. We onderzoeken op dit moment waar we daarvoor terecht kunnen.
Hieronder staan enkele foto’s van afwasrekken die we zijn tegengekomen tijdens onze bezoeken aan de families die deelnemen aan het project Goat to Goat
Hieronder foto’s van Oegandese badkamers zoals we die bij verschillende families gezien hebben.
[nggallery id=65]Enkele families beschikken over w.c.’s
[nggallery id=66]Enkele foto’s van een interieur:
[nggallery id=67]Tenslotte:
[nggallery id=68]2.3 James
Enkele jaren geleden hebben wij onder de titel “ Van Mambapoint to Larouche” aandacht besteed aan de Stichting Vrienden van Larouche.
La Rouche is een alias voor Jan Crins. Hij is in 2009, na een kort ziekbed, overleden. Enkele jaren daarvoor, van ziekte was toen uberhaubt nog geen sprake, heeft hij aan zijn vrienden gevraagd om, als er ooit iets met hem zou gebeuren, er voor te zorgen dat zijn nalatenschap aan goede doelen besteed zal worden. Hier is de Stichting Vrienden van La Rouche uit voortgekomen.
Geheel overeenkomstig de wens van Jan Crins wordt zijn nalatenschap besteed aan goede doelen. De Stichting Vrienden van La Rouche draagt hier zorg voor en heeft het Lejofonds uitgekozen als een van de goede doelen. Om de verkregen donaties in de geest van Jan Crins te besteden is scholing het kernwoord.
Door de verkregen donaties heeft het Lejofonds gehandicapte kinderen en kansarme kinderen naar school kunnen sturen. Een van hen is James, een dove jongen.
James treffen we in 2010 aan op het platteland rond het dorpje Seeta Nazigo. Hij maakt een onverzorgde, uitgebluste en futloze indruk. Zijn ogen staan dof.
James woont bij zijn vader, maar die bekommert zich in feite niet om hen. James is meestal te vinden bij zijn grootouders die in de buurt wonen. Oma is gek op James, het is haar petekind. maar zij is door haar leeftijd niet in staat goed voor hem te zorgen.
James is 14 jaar wanneer we hem voor de eerste keer ontmoeten. Hij heeft nog nooit een school van binnen gezien.
Door de donaties van de Stichting Vrienden van Larouche is het mogelijk dat James geplaatst wordt op het internaat van de Bishop Westschool. Aan de school is een dovenafdeling verbonden.
Wanneer we James na een aantal weken onderwijs weer bezoeken, komt er een stralende jongen op ons afgerend. James geniet weer.
James geniet van het onderwijs ondanks dat hij geplaatst is in de eerste klas tussen 6- en 7 –jarigen.
James weet wie Jan Crins is en wat hij aan hem te danken heeft. Hij staat op de foto samen met een foto van Jan Crins. Die foto prijkt ook op de openingspagina van de website van de Stichting Vrienden van Larouche.
We blijven James volgen. Wanneer we in Oeganda verblijven, bezoeken we hem zoveel mogelijk op het internaat. We worden dikke maatjes.
James blijkt een pientere jongen te zijn. Wanneer we handvaardigheidsmateriaal voor hem mee nemen, heeft hij snel in de gaten wat de bedoeling ervan is. Hij geniet van meegebracht figuurzaagmateriaal en is er direct erg handig in.
James geniet en wij genieten van James.
Inmiddels kan James lezen en schrijven en beheerst hij de gebarentaal.
Voor vertrek naar Oeganda krijgen we berichten door dat James zich niet langer thuisvoelt op de Bishop West. En dat heeft alles te maken met zijn leeftijd. Als 17-jarige jongen voelt James zich niet langer thuis tussen de kleintjes. Zelf geeft hij aan erg graag naar een school voor voorbereidend beroepsonderwijs te gaan.
De school is in de buurt en James kan er lopend heen. We kunnen ons dit zeer wel voorstellen
We bezoeken James om de overgang naar de school voor voorbereidend beroepsonderwijs te regelen. Wanneer we bij het huis van zijn oma aankomen is james niet te zien. Maar de tam-tam werkt. Kinderen wijzen. En daar zien we iemand in de verte aan komen rennen.
Hij struikelt bijna omdat hij zichzelf als het ware voorbijrent. Het is James. Een lange omhelzing volgt.
Samen met oma en James gaan we naar school om James in te schrijven. De school is prachtig ruim gelegen. James zal er een opleiding krijgen tot timmerman. De klasjes zijn klein, slechts zes leerlingen. De leerlingen kunnen dus alle aandacht krijgen. Nu James kan lezen kunnen we met hem communiceren door korte berichtjes op papier te schrijven. James heeft zin in zijn nieuwe school.
En dan volgt er een prachtig bericht voor James. Een doof vriendje krijgt ook een plaats op de school.
James weet nog niet dat er nog een schitterend bericht voor hem volgt. Opnieuw wordt het Lejofonds bedacht met een prachtige donatie van de Stichting Vrienden van Larouche. James is verzekerd van zijn opleiding tot timmerman.
2.4 Niet met de handen in het haar zitten
We zijn nieuwsgierig naar de nieuwe kapsalon van Henry. Via email heeft Henry ons de locatie aangeduid.
Wanneer we Henry ontmoeten, zijn we dan ook zeer verbaasd dat de salon ineens op een andere plaats is gevestigd. ’n Plotselinge onoverkomelijke huurverhoging heeft een verhuizing veroorzaakt.
Op het nieuwe adres staat de salon nu wat verder van de weg. Dat is ongunstiger. Het is belangrijk dat er een wegwijzer bij de weg komt. Dat regelen we.
De kapsalon is nu al enkele maanden open. We willen dan ook graag de cijfers zien. Henry heeft alles perfect geregistreerd. Er blijkt genoeg binnen te komen om de lening aan het Lejofonds terug te betalen. Ook zien we een langzaam stijgende omzet.
Pouline die de kapsalon op vrijwillige basis runt, heeft met behulp van het Lejofonds een handeltje opgezet in tweedehands kleding en schoenen. Juliette is een meisje dat graag het kappersvak wil leren van Pouline. Zij is alle dagen in de salon.
Ondanks deze activiteiten zien we dat beide meiden genoeg tijd over hebben. Als we Henry vragen wat ze in die tijd doen, antwoordt hij dat het schoonmaken van de salon ook een van hun taken is. Als dat het enige is, kunnen zij de salon minstens twintig keer per dag schoonmaken, denken wij.
Wij vragen hen na te denken over mogelijke bezigheden, in de tijd waarin ze niets te doen hebben, waar ook nog iets mee te verdienen valt. Uiteindelijk blijkt dat Pouline graag matten vlecht en Juliette handig is in het maken van vegers.
We maken een berekening hoeveel geld er nodig is om het benodigde materiaal te kopen dat nodig is voor een start. Dat blijkt te overzien.
We verschaffen het startkapitaal. Een van de voorwaarden is dat er een goede registratie wordt bijgehouden t.a.v. de inkoop en verkoop.
Dat is geen enkel probleem.
Nog nooit hebben we twee volwassen meiden zo als kleine kinderen zien stralen.
Als we een paar dagen later terug komen, komen we de eerste producten van beiden bewonderen.
Duidelijk is ook dat Juliette haar eerste stappen in het kappersvak heeft gezet. Ze heeft het haar van Pouline gedaan en dat ziet er erg fraai uit.
[nggallery id=69]
