De eerste ronde
Om zelf een helder en actueel beeld van het project “Goat to Goat” te krijgen, besluiten we alle families te bezoeken, te beginnen bij de sub-county Mukono Town Council. De veearts gaat mee voor behandeling en verzorging van de geiten.
Wanneer de veearts op zich laat wachten – Afrika heeft de tijd – bezoeken we zelf de eerste families.
Uit het niets komt plotseling een meisje aangerend en vliegt Leo om de hals. Het is Nifah. Ze troont ons trots mee naar huis. In een te kleine stal staat een geit die in goede conditie is. Nifah is zichtbaar trots.
Vorig jaar hebben we deze familie, die zeer arm is, nog eens extra bezocht om kleren voor de kinderen te brengen. Herma is benieuwd of de kleren er nog steeds zijn en vraagt dat aan Nifah. Het wordt lachend bevestigt. Als Herma vraagt of ze dat kan zien, gaat Nifah naar binnen. Het duurt even voordat Nifah terugkomt. Ze heeft zich omgekleed. Gewillig poseert ze in de kleding die ze vorig jaar heeft gekregen.
Bij de volgende familie komt oma Medina, luid roepend, gillend is misschien beter, het huis uitgerend,om Leo te omhelzen. Zij ook. Waar komt die aantrekkingskracht toch vandaan? Oma is enthousiast en blijft een poosje rondlopen met de handen zwaaiend als een fladderende vogel.
Dan vraagt ze naar de c.d. Het duurt even voordat het tot ons doordringt. Maar dan herinneren we ons dat oma begin dit jaar een c.d. heeft opgestuurd waarop zelfgezongen liederen opstaan. Verbazendwekkend goed gezongen staat ons nu weer helder voor de geest.
Wanneer de veearts eindelijk gearriveerd is, besluiten we eerst naar de verste familie te gaan. En dat betekent een ritje met de boda boda. Wanneer de veearts de boda boda rijders duidelijk heeft gemaakt waar we heen moeten scheurt de boda boda rijder van Leo weg om pas wee r te stoppen wanneer Leo aangeeft dat we duidelijk te ver zijn.
Nu blijkt dat de boda boda rijder niet begrepen heeft waar we heen moeten. De anderen zijn uit het zicht. Leo is geen “mobielhouder”. Er zit niets anders op dan terug te keren naar het beginpunt en te wachten op de anderen.
Wanneer die terug zijn, hebben we de boda boda rijders niet meer nodig. We kunnen onze ronde lopend doen. Het is soms kruip door, sluip door, over verschillende erven van anderen lopend, om bij families te komen die bij het project behoren.
Onderweg worden we nog getrakteerd op een forse regenbui. Schuilen dus. Gelukkig is de regenbui van korte duur.
Als we bij een familie komen waarvan de stal niet inorde is, vraagt Herma wanneer dat wel het geval is. Over twee weken krijgt ze als antwoord. Deal! Over twee weken staan we hier weer ‘op de stoep’.
Over het algemeen kunnen we constateren dat de verzorging van de geiten inorde is. Aan verschillende stallen mankeert nog het nodige. En kennelijk hecht men niet veel waarde aan het bijhouden van het registratiesysteen, want er ontbreken gegevens. Werk aan de winkel.