Afscheid, afsluiten, voortgang
Hoe staat het met het project Goat to Goat in zowel Seeta Nazigo als Nkonkonjeru? We doen er verslag van.
In “Beter vroeg dan nooit” verhalen we over een vroeg afscheidsfeestje op de Kisimbizi primary school in Nkonkonjeru.
We kijken naar de voortgang van de nieuwbouw voor de Aunt Kevin primary school, als ook de voortgang van het project Green Charcoal Lejofonds. Tenslotte maken we kennis met de Nairobi fly.
De verslagen en verhalen hebben de volgende titels:
- 1. Op eigen benen. En de jeugd heeft de toekomst
- 2. Beter vroeg dan nooit.
- 3. Nieuwbouw Aunt Kevin primary school
- 4. Project Green Charcoal Lejofonds
- 5. Kennis maken met de Nairobi fly
1. Op eigen benen. En de jeugd heeft de toekomst
Het Lejofonds heeft een project Goat to Goat in zowel Seeta Nazigo als Nkonkonjeru.
Het project in Seeta Nazigo hebben we nu in overleg met alle betrokkenen afgesloten. Zes leden hebben in de afgelopen jaren hun geiten “opgespaard” om daarvoor in de plaats een koe te kopen.
Op twee gezinnen na hebben alle andere families inmiddels drie beesten terug gegeven aan het project.
Alle deelnemers zijn van mening dat zij zondere begeleiding van het Lejofonds verder kunnen.
De voorzitter bedankte namens alle leden het Lejofonds voor de geboden kansen, voor de support in de afgelopen jaren, voor de trainingen die zijn gegeven in het houden van geiten, voor de workshops gehouden om de hygiene te verbeteren, voor het leren koken op zonne-energie, voor het mogelijk maken van de aanschaf van solar lampen.
Het Lejofonds, zo werd betoogd, heeft een belangrijke rol gespeeld in het verbeteren van de levensomstandigheden. Ook de coördinator van het Lejofonds, Daniel Kibago werd lof toegezwaaid. Hij was verantwoordelijk voor de uitvoering van de genoemde activiteiten.
Een paar leden zien we terug in het project Green Charcoal Lejofonds.
In Nkokonjeru wordt het project uitgebreid. We hebben geïnteresseerde families bezocht om te zien of ze aan gestelde voorwaarden kunnen voldoen. Er wordt ook gevraagd naar inkomen en opleiding. Het inkomen ven bezochte familes ligt tussen de 1 en anderhalve euro per dag.
We kijken er altijd naar uit nieuwe families te bezoeken. Wat tref je er weer aan? Ook nu hebben we weer een bijzondere ervaring.
We komen bij een huis aan en zien direct aan de zijkant een aantal kleiwerkstukken liggen, gemaakt door kinderen. Ongekend tot nu toe in Oeganda.
Er lopen veel kinderen rond.
Herma, als oud-handvaardigheidsdocente is hier erg enthousiast over. Ze wil weten wie welk werkstuk heeft gemaakt.
Topstuk is een grote pop. De maker is erg zichtbaar trots op.
De bewoonster van het huis blijkt een vrouw van 68 jaar te zijn. Mevrouw Drolence. Zij is verantwoordelijk voor de opvoeding van acht kinderen. Daar komen in de schoolvakanties nog eens zeven kinderen bij. Zij is het ook die de kinderen stimuleert en leert kleiwerkstukken te maken.
Terwijl we met mevrouw Drolence praten, omringd door kinderen – zij willen niets missen van ons bezoek – krijg ik door een van de kinderen een papier in handen gedrukt.
10-03-2016 This project is known as “CHILDREN FARMERS GROUP”. It is found in Ndorwas village, Ngogwe sub-county, Buikwe district.
FACTORS WHY WE HAVE STARTED THIS PROJECT
1.This project helps us to show that we can get enough food in our homes/families where by we produce vegetables which provides with good growing in our bodies and it’s a source of employment to get home needs.
2. This project also can help the students in many ways like a student can grow vegetavles at the short period of time he/she can be able to get some school needs for example books, pens, uniforms, etc, which can decrease the spending of parents money.
3. This project also teaches the youth to get behaviors, especially God fearing and in the giving honor for the elders. It can also make the children to be able in their future life, so that they can work fro themselves.
LEADERSHIP
This project has the leadership as shown below.
CHAIRMAN:Lubega John Bosco SECRETARY: Lubega Paul BURSER: Luwago Jovan LITERGY: Kibadawo Roman And Namutebi Betty who is looking after our brothers and sisters. And pray God so that our project can be moving. Where can also found children with the some problems like us.
RULES AND REGULATIONS
1.We have to work together in our homes and in our garden.
2.We have to behave good in our village, school and in the way we pass.
3.We have to respect each other, especially our leaders in the project.
4.We have to do our work in the time given us.
We vragen wie dit geschreven heeft. Het blijkt de voorzitter te zijn, een veertien jarige jongen die naast ons staat. Hij laat ons het stuk land zien waar het project zich afspeelt.
Duidelijk is dat de groep nog wel wat steun kan gebruiken in de vorm van zaden, mest en gereedschap.
We zijn enthousiast over dit initiatief. We zeggen toe dat we een volgende keer terugkomen met zaden en materialen.
We komen terug met verschillende zaden, tuingereedschap en gieters. Bij de buren kopen we een paar zakken mest.
Nu is het de beurt aan de voorzitter om enthousiast te zijn.
Mevrouw Drolence is kandidaat-lid voor het project Goat to Goat. Ze heeft al een stal voor de geiten maar die behoeft wel een kleine renovatie.
We komen een later terug om te controleren of de stal inmiddels inorde is.
Kinderen komen ons enthousiast tegemoet. Onder hen bevindt zich de voorzitter van de Childrens Farmers Group.
We krijgen een papier in handen gedrukt. Daar staat het volgende op te lezen.
24/04/2016 Children Farmers Group
Ndolwa
Dear Sir and Madam
Our loving friends. We thank you for the need you have given us and we are so happy because now you are our father and mother. We pray God to bless you so much. We hope that we are going to work very hard. Now we have put much power because you have get sponsor to help in our lives.
My friend I so humbly and need to help me with a bicycle called Changer because my school is very far and my feet pain me so much.
I need help and help me with your telephone number which can help me to tell you what is going on in our project. Our gardian is very happy. God bless you.
Safe journey to Poland.
Written by chairman Lubega John Bosco
We geven niet ons eigen nummer. Dat wordt erg duur voor hem als hij ons belt terwijl we weer terug zijn inNederland. Het telefoonnummer van coördinator Daniel Kibago volstaat.
Ook geven we aan dat Poland and Holland voor hem misschien hetzelfde klinkt, maar dat er toch wel een verschil is tussen beide landen. Wij wonen in Holland.
We hebben het bericht te vluchtig gelezen. De pijnlijke voeten hebben we over het hoofd gezien. Die komen dan ook niet ter sprake.
2. Beter vroeg dan nooit
We krijgen een telefoontje van coördinator Daniel Kibago. Of we bij een volgende bezoek aan Nkokonjeru twee uurtjes kunnen reserveren voor de Kisimbizi primary school. Ze willen iets voor jullie doen, weet Daniel te melden.
Als we op de afgesproken dag en tijd bij de school aankomen, zien we kinderen buiten al bezig dansjes te oefenen Een paar jongens slaan op de drum.
Directeur Spencer is in het pak gestoken, een teken dat er een bijzondere gebeurtenis gaat plaatsvinden.
We worden uitgenodigd naar binnen te gaan. Wanneer iedereen een plaatsje heeft gevonden heet directeur Spencer ons van harte welkom.
Het Oegandees volkslied wordt gezongen, gevolgd door gebed.
Dan is het de beurt aan de kinderen. Eerst zingen ze een welkomstlied.
Daarna worden verschillende dansjes uitgevoerd.
De school heeft dit jaar een muziekleraar. Hij heeft speciaal voor ons een lied geschreven en met de kinderen ingestudeerd.
De leerkracht neemt de gelegenheid te baat om te benadrukken hoe belangrijk muziek is voor de ontwikkeling van het kind. Het is een lang betoog dat volledig langs de kinderen heen gaat.
Het lied is aanmerkelijk beter. Nog even horen we dat de school meer instrumenten nodig heeft om muziekles op niveau te kunnen geven.
Vervolgens is het de beurt aan directeur Spencer.
Hij begint zijn toespraak als volgt:
Dear Lejofonds, Netherland, Holland. Our parents Leo and Herma, with much pleasure we thank our almighty God for all you have done for us in Uganda. Thank you very much, 100% plus.
Daarna geeft Spencer aan dat veel weeskinderen de school bezoeken en dat het moeilijk is het schoolgeld binnen te krijgen. En er zijn nog een paar problemen. Er is een muziekleraar zonder muziekinstrumenten. Er is een computerleraar zonder computers. Er is een gebrek aan schoolmaterialen.
En er zijn ook wensen. De school wil graag een gebouw voor internaatskinderen. Het zou ook fijn zijn over een schoolbus te beschikken zodat kinderen van verder weg ook naar de Kisimbizi primary school kunnen gaan.
Spencer besluit: We hereby stand for a welcoming prosperous feedback from you. May God bless all, the family of Lejofonds with best wishes.
We zetten Spencer weer met beide benen op de grond.
Maar we hebben ook een verrassing voor hem. Door de actie van de Jozefschool op Texel kunnen we voor de school nieuwe leerboeken aanschaffen. Dat gaat binnenkort gebeuren.
Daar is men geweldig blij mee, misschien de kinderen nog wel het meest.
Na het officiële gedeelte blijven we nog even. Herma leert de kinderen loombandjes maken. Succes verzekerd.
Op de terugweg spreken we tegen onze coördinator onze verbazing uit waarom Spencer het feestje nu georganiseerd had. Hij heeft de verklaring. Spencer dacht dat jullie al weer terug naar Nederland zouden gaan. Hij is gewoon een maand te vroeg.
3. Nieuwbouw Aunt Kevin primary school
Het Lejofonds renoveert de bestaande gebouwen van Aunt Kevin primary school in Nkonkonjeru. Daarnaast worden drie nieuwe lokalen, een overdekte “shade” en een keuken gebouwd.
In reisverslag 2 hebben we de achtergrond weergegeven van de Aunt Kevin primary school. Ook lieten we zien hoe de eerste steen door ons werd gelegd.
De aannemer heeft ervoor gekozen eerst met de nieuwbouw te beginnen. Renovatie volgt daarna.
In dit reisverslag laten we d.m.v. foto’s de voortgang in de bouw zien.
Vooraan de buitenmuur van de “shade”.
Keuken in aanbouw.
Zicht vanuit de keuken.
Soms komen we onder schooltijd. Soms nemen we iets mee voor de kinderen. Dit keer is het een pop voor de kleuters.
We hebben eerst even een overleg. De pop, meegenomen in een tas, wordt tegen de muur gezet. Voorzichtig komen de eerste kinderen de pop bewonderen.
En als je dan de pop mag vasthouden, ben je de koning te rijk.
4. Project Green Charcoal Lejofonds
In het vorige reisverslag hebben we gemeld dat we met het project Green Charcoal Lejofonds naar een groter terrein zijn verhuisd. We konden de bouw van een grote schuur laten zien.
Daarna is er weer heel wat werk verricht om alles gebruiksklaar te krijgen op het nieuwe terrein. Op de nieuwe “stands” waar straks de houtskoolbriketten te drogen liggen zijn ijzeren netten gespannen. Die zijn geverfd om ze tegen roest te beschermen.
Binnen is de grond geëgaliseerd.
Het dak is aan de achterkant verlengd om inregenen te voorkomen.
Stellingen zijn aangebracht om de verpakte zakken houtskool op te leggen.
We hebben een kast laten maken voor het opbergen van verschillende materialen.
EFA ( Eco Fuel Africa) heeft elektrische machines gebracht.
Dat heeft de nodige moeite gekost. De vrachtwagen kwam vast te zitten in de zachte grond.
Veel mankracht was nodig om de zware machines af te laden.
Eenmaal binnen moesten de laatste schroefjes aangebracht worden.
De “factory” is verbonden met het elektriciteitsnet. Dit netwerk is nieuw en heeft nog aanloopproblemen. Het wachten is op een oplossing zodat de machines gebruikt kunnen worden.
De verwachting is dat de “factory” binnen een week kan gaan draaien.
5. Kennismaking met de Nairobi fly
Vaak zijn we tot ‘s avonds laat bezig met de activiteiten van het Lejofonds in Ogenada. Maar zo tegen middernacht is het tijd voor een wijntje. Dan gaan de benen languit op de stoel. Het is tijd voor een terugblik op de dag.
Dit keer ging het even anders. De benen languit op de stoel. Het leidde tot een rare ontdekking. Had ik de flinke, jeukende muggenbult op mijn been opengekrabd? Op het eerste gezicht leek een bloedspoor over mijn been te lopen. Maar een nadere beschouwing leerde dat het geen bloed was, maar een aantal rode, bloeduitstortingachtige vlekken.
Waar kwam dat vandaan? Het antwoord bleef uit.
De volgende dag was de situatie niet veranderd. En dat betekende een ritje naar een internationaal ziekenhuis in Kampala.
Aan het wachten was niets internationaals. Dat was Oegandees lang. Na drie uur wachten kon ik eindelijk bij een dokter terecht.
Na enig bestudering zei hij: Nairobi eye. Hij bedoelde, werd later duidelijk, Nairobifly.
Het is een insect, dat wanneer het in het nauw gedreven wordt een soort chemische stof afscheidt dat vlekken op de huid veroorzaakt. Wrijf je over de plek dan verspreidt die stof zich en ontstaan er rode vlekken over een groter oppervlak.
Krijg je de stof aan je handen en je wrijft in je oog dan ontstaat ere en sterk brandend gevoel. Er is dan direct medicatie nodig. In dat geval spreekt men van een Nairobi eye.
De remedie nu was vooral ‘s avonds een wijntje blijven drinken. M.a.w. de vlekken verdwijnen vanzelf. En dat bleek het geval. Na een paar dagen was ik weer op en top een muzungu (blanke).
