08. From “goat to “goat”

Welke familie heeft welke geit? Wie is de donor of wie heeft de geit gesponsord? Wanneer moet de geit naar de bok? Waar is een jonkie geboren? Waarom is een bepaalde geit nog niet drachtig? Doet de bok zijn werk nog wel goed? Wanneer moet de bok verplaatst worden naar een andere regio? Dit alles vraagt om een goed registratiesysteem.

Bij elke geit en elk jong is inmiddels een “tag”, een oormerk, aangebracht. Met een watervaste stift is de naam op het oormerk aangebracht. De veearts is er rotsvast van overtuigd dat de naam tot in de eeuwigheid leesbaar blijft. Hij gebruikt tenslotte een kwaliteitsstift. Maar we zijn in Oeganda en kwaliteit is een rekbaar begrip. Na een regenseizoen zijn de namen van de geiten niet meer te lezen op de “tags”.

Herma beijvert zich voor nieuw oormerken, nu met een ingeponst nummer aan de ene kant en de naam aan de andere kant. Ze vermaakt zich lange tijd met het samenstellen van lijsten waarop elke geit een vast nummer krijgt.

We willen alle families, die een geit vanuit het project gekregen hebben, bezoeken. Dat doen we samen met de coördinator van het project, de executor oftewel de uitvoerder die verantwoordelijk is voor een bepaalde sub-county en de veearts. De laatste zal dan meteen de nieuwe “tags” aanbrengen.

We beginnen in de sub-county Seetah Nasigo. Veertig families maken er deel uit van het project. Ze wonen verspreid over de hele sub-county, veelal diep het binnenland in. We zijn met de auto. En het is wonderbaarlijk welke wandelpaden en zandsporen nog met de auto te berijden zijn. Maar een aantal keren moeten we de auto laten staan en te voet verder gaan om een familie te bereiken. Het is bloedheet. Wanneer we heuvel op, heuvel af, moeten lopen, voelen we al gauw overal nattigheid.

Na vijf uur hebben we tien families bezocht. Het is een utopie alle families op een dag te bezoeken. Op een familie na blijken bij verder alle families de geit drachtig te zijn. Een mooi resultaat. Dat zal straks een geboorte-explosie geven.

We hebben respect voor de geiten. Bijna nergens zien we dat er een bak water klaar staat. Bij deze hitte voelt onze keel als schuurpapier. De geiten zullen ook wel een druppie lusten. Hier is nog wel wat voorlichting nodig. Het is goed dat we binnenkort een seminar voor alle families houden. Twee veeartsen zullen dan onder meer kernpunten aangeven wat betreft het houden van geiten. Een deel daarvan zal vast en zeker een waterig verhaal worden.


[nggallery id=27]

Geef een reaktie