Voortgang en afronding
1. Voortgang project Green Charcoal Lejofonds
In reisverslag 3 hebben we verslag gedaan van de verhuizing van het project Green Charcoal Lejofonds naar een grotere lokatie. Er is een nieuwe grote schuur gebouwd. Er zijn “stands” gemaakt waar de groene houtskoolbriketten komen te liggen om te drogen. Efa (Eco Fuel Africa) heeft twee elektrische machines geleverd.
Hoe ging het verder?
Het project Green Charcoal heeft water nodig om dit te mengen met de melasse, een stroopachtig bijproduct van de productie van suiker uit suikerriet. Houtskoolgruis, melasse en water zorgen samen voor een brei waaruit briketten kunnen worden geperst.
Op de vorige lokatie werd het water met jerrycans opgehaald bij een bron, onderaan een steile heuvel.
Nu is besloten het regenwater via de goten van de schuur op te vangen in een 10.000 liter tank. Die tank moet dan nog wel vervoerd worden.
Juist de dag van transport heeft het hard geregend. De vrachtwagen loopt vast in de modder. De tank wordt rollend op zijn plaats gebracht.
Er zijn twee zwarte tanks aangeschaft voor opslag en vervoer van de melasse.
Deze tanks buiten laten staan brengt risico van diefstal met zich mee, bedenken we te laat.
De toegangsdeur tot de ene helft van de schuur wordt verbreed, zodat de tanks voorlopig binnen een plaatsje krijgen.
Het project gaat een elektrische verkruimelmachine gebruiken en een elektrische briketmachine. Deze machines zijn geleverd door EFA (Eco Fuel Afria). Monteurs zijn intussen bezig met de installatie.
Intussen heeft James, onze dove vriend, die dankzij het Lejofonds, een opleiding tot timmerman heeft kunnen afronden, drie houten kisten in elkaar gezet en geverfd. De plaatselijke fietsenmaker monteert de kisten op de fietsen van het Lejofonds.
Fietsen en kisten worden straks gebruikt voor de locale distributie van de “green charcoal”
Het Lejofonds heeft een grote metalen kast laten maken om verschillende materialen in op te bergen, zoals oorbeschermers, mondkapjes en handschoenen.
Justine is aangetrokken als administratrice van het project. Zij heeft ook het beheer over de materialen.
Justine heeft dankzij het Lejofonds een universitaire studie kunnen volgen in bedrijfskunde. Zij had nog geen baan. Zij gaat nu steun verlenen aan het project Green Charcoal Lejofonds.
Er is een vrachtwagen vol houtskoolgruis aangevoerd.
Het gruis is opgeslagen in de schuur.
Het gruis wordt opgeschept en op een zeef gelegd.
Handmatig wordt het gruis gezeefd. De grotere stukken bliven achter op de zeef. Het gruis valt door de zeef op de grond. De grote stukken gaan naar de elektrische “cushermachine’, die de stukken verpulverd.
Melasse wordt vermengd met water en dit weer wordt vermengd met het fijn gruis.
Dit mengsel gaat naar de elektrische briketmachine.
Maar de machine moet dan wel werken. Daar is ongelooflijk veel aan vooraf gegaan.
In de grote schuur is elektriciteit aangebracht. Dat klinkt simpel, maar dat is het niet in Oeganda. Maar goed er is nu een aansluiting. Dan blijken er problemen te zijn in het netwerk. Er moet nog een transformator aangebracht worden. Dat duurt en dat duurt.
De transformator komt er uiteindelijk, maar dan is er nog geen spanning op de lijn en het is maar afwachten wanneer dat er komt.
Ons verblijf in Oeganda loopt af. We willen het hele productieproces zien. Er moet nu een generator komen. Die komt er, maar die werkt niet. Generators komen en gaan. Maar altijd zijn er voor ons onbegrijpelijke problemen. Uiteindelijk komt er een kast van een generator.
Daar werkt 1 machine op, de briketmachine. De crushermachine blijft buitenspel. De monteurs van EFA sleutelen er nog aan.
De monteurs van EFA geven ook training hoe de briketmachine te gebruiken.
Een lange brikettenslang komt uit de machine. Het is even een bepaalde slag om de slang af te breken en de stukken op een houten plaat te leggen. De machine kan op verschillende snelheden werken. Er is oefening nodig voordat de snelheid opgevoerd kan worden.
De briketten worden naar buiten gebracht, naar de “stands” om te drogen.
Na de werkdag worden de “stands” afgedekt.
Nu is het wachten op een goedwerkend elektriciteitsnetwerk en een goedwerkende “crushermachine”. Het zal de productie verder verhoging.
Wanneer de briketten droog zijn zullen ze verpakt worden in plastic zakken. Voor het dichtnaaien van de zakken is al een naaimachine aangeschaft.
Het terrein is verboden voor kinderen.
Bij het weggaan de laatste keer zagen we kinderen aan de rand van het terrein in de bosjes lopen. Toch maar even op onderzoek gegaan.
Drie meisjes kwamen te voorschijn. Ze wilden graag een liedje voor ons zingen als dank dat wij het project Green Charcoal Lejofonds naar hun omgeving gebracht hadden. Een aandoenlijk lied met een bijpassend dansje. Sweet memories!
2.Voortgang bouw Aunt Kevin primary school
De aannemer heeft veel werklui ingezet om de bouw van drie lokalen, een “shade”(een overdekte speelruimte), de bouw van een keuken, de herindeling en renovatie van bestaande gebouwen van de Aunt Kevin op tijd af te krijgen.
Door ons drukke programma zijn we niet in de gelegenheid de bouw van dag tot dag te volgen. Elke keer als we de bouw bezoeken is het verrassend te zien hoe snel men vordert.
En we zijn zeer tevreden hoe onze plannen uitpakken.
Rechts voor is een deel van de keuken te zien. We hebben de inrichting van de binnenkant met de aannemer doorgesproken. Er komt een modern fornuis met drie kookplaten. Er zal straks vuur gestookt worden met groene houtskool van het project Green Charcoal Lejofonds. Green charcoal is rookvrij.
De “shade” krijgt vorm. Een van de lokalen heeft directe toegang tot de “shade”
Tussen de keuken en de “shade” komt een afsluitende muur.
Binnen- en buitenkant van de school wordt “gestucd” en daarna geschilderd.
Door ons drukke programma komen we pas een week later weer terug. Er is weer grote vooruitgang geboekt. Toch hadden we stiekem gehoopt dat men verder zou zijn. We willen graag voor ons vertrek nog muurschilderingen aanbrengen. Of dit nog gaat lukken is twijfelachtig.
Op de voorgrond de keuken. Bij het raam wordt nog een buitenblad bevestigd waar de kopjes kunnen staan om het eten uit te delen.
Overleg met de aannemer.
De bestaande gebouwen worden heringedeeld en gerenoveerd. Hier wordt een stuk bijgebouwd om van twee bestaande lokalen drie te kunnen maken.
Buitenzijde van de school met verbindende muur tussen keuken en “shade”.
De aannemer heeft aangegeven voor ons vertrek bouw en renovatie rond te hebben. Voor ons is duidelijk dat dit niet gaat lukken. Toch wil de school voordat we terug gaan een “party” organiseren. We laten ons verrassen. Maar zelf hebben we ook nog een paar verrassingen voor de school in petto.
3. Aisha
Tijdens ons verblijf vragen projecten als Goat to Goat, Green Charcoal Lejofonds en (Ver)Bouw Aunt Kevin primary school veel aandacht.
Daarnaast geven we steun aan een aantal families. Ter illustratie daarvan geven we hier het voorbeeld van Aisha.
Aisha Mulwazi is 32 jaar oud. Ze heeft 7 kinderen. De oudste is 14 jaar en de jongste anderhalf.
Een jaar geleden zijn we in contact gekomen met Aisha via een ouderbijeenkomst op de Kisimbizi primary school in Nkonkoneru.
Ze is met haar zoon Falad. Hij loopt met een stok. Hij heeft iets met een heup. Er is geen geld om onderzoek in het ziekenhuis mogelijk te maken. Daar zorgt het Lejofonds voor. En ook voor een operatie.
Wanneer we dit jaar op bezoek gaan bij Aisha zien we Fahad lopen. En het lopen gaat nog niet goed. Een nieuwe operatie is nodig. Maar Fahad wordt op dit moment behandeld aan t.b.c. Een operatie is nog niet aan de orde.
We horen nu dat de man van Aisha na de bevalling van het jongste kind met de noorderzon vertrokken is.
Aisha verdient nu wat geld door het land van anderen te bewerken. Dat levert haar ongeveer 1 euro per dag op. Een van de kinderen is naar oma gestuurd om de kosten voor levensonderhoud wat te verlichten.
Het Lejofonds wil een helpende hand bieden. Dat betekent dat we samen met Aisha nagaan hoe we haar aan een structureel inkomen kunnen helpen.
Aisha wil graag een opleiding tot naaister volgen. Samen met haar gaan we op zoek naar een kleermaker die haar een opleiding kan geven. En met succes! We vinden iemand die haar een gegarandeerde opleiding wil geven van een 1 jaar tegen een schappelijke prijs. Maar dan moet ze wel een (trap)naaimachine hebben omdat er geen elecriciteit is.
Tijdens de duur van de opleiding gaat ook het jongste kind naar oma.
Een dergelijke naaimachine is plaatselijk niet te krijgen. Daarvoor moeten we naar de hoofdstad Kampala. Daar slagen we.
De naaimachine wordt naar het “atelier” gebracht waar Aisha de opleiding krijgt.
Zo gauw Aisha enige ervaring heeft, krijgt ze van het Lejofonds een opdracht tot het maken van een aantal “sanitary pads”, maandverband wat we uitdelen op de scholen waar we mee samenwerken. De Aunt Kevin primary school is bereid haar in de toekomst opdrachten te geven voor het maken van schooluniformen.
We zijn inmiddels een aantal keren op bezoek geweest bij Aisha. We worden elke enthousiast verwelkomd door de kinderen. En ook buurkinderen komen op ons af. Men is erg verguld met foto’s die we vorig jaar gemaakt hebben.
Ook de kinderen kunnen we blij maken met meegebrachte kleding uit Nederland.
