Nieuwsbrief 30

Dit is de eerste nieuwsbrief na het verblijf van Leo en Herma Annyas in Oeganda. Hierin volgen we ontwikkelingen die toen in gang gezet zijn. Dit betreft een tweetal nieuwe projecten.

Verder hebben we in deze nieuwsbrief een kort filmpje over de dove jongen Faizal die voor het eerst naar school gaat. Zie ook reisverslag 4.2. Faizal gaat naar school. Een hele onderneming!

In het kader van het project Hygiëne is begonnen aan de bouw van toiletten en een badgelegenheid voor vijf families. In deze nieuwsbrief melden we dat de bouw is afgerond.

De materialen die voor het Lejofonds per container zijn verscheept naar Oeganda zijn eindelijk vrijgegeven.

Tenslotte volgen we Guido en Maaike de twee Nederlandse journalisten die de projecten van het Lejofonds in Oeganda bezocht hebben.

1. Project Green Charcoal Lejofonds gestart

In reisverslag 4.1. Er staat iets moois te gebeuren en 5.2. EFA voor Eva’s hebben we gesproken over onze contacten met de Oegandese organisatie EFA (Eco Fuel Africa) en de voorbereidingen om te komen tot een eigen project van het Lejofonds waarin, allereerst de leden van het project Goat to Goat van het Lejofonds in Seeta Nazigo afval gaan omzetten in groene houtskool.

EFA noemt een dergelijk project “A village level energy micro factory”. Wij noemen het “Green charcoal Lejofonds”

Green Charcoal, groene houtskool is een brandstof gemaakt van biomassa afval.

Afval, zoals bijvoorbeeld de resten van suikerriet, droge bananenbladeren, gras, kaf van rijst, enz. wordt verbrand in een kiln, een eenvoudige oven. Er vindt carbonisatie plaats. Het organisch materiaal wordt omgezet in koolstof.

De koolstof wordt gebonden met cassave meel, klei of andere materialen. Een machine perst van dit materiaal briketten. De houtskoolbriketten worden buiten te drogen gelegd.
Na droging wordt het houtskool verpakt in zakken om vervolgens verkocht te worden.

Het gebruik van groene houtskool kent een aantal voordelen:

– Het kan eenvoudig geïntegreerd worden met de traditionele kookmethodes. Gebruikers hoeven de manier waarop ze koken niet te veranderen.
– Het is goedkoper dan de gewone houtskool. Groene houtskool geeft geen rook af en is daardoor veilig voor koken binnenshuis.
– Het brandt langer en schoner dan het traditionele houtskool.
– Afval wordt hergebruikt.
– De lokale bevolking kan eenvoudig de productie in handen nemen

Na een voorlichtingsbijeenkomst door EFA (klik hier voor een verslag) en een verkenning van de omgeving is de conclusie dat de voorwaarden aanwezig zijn om een succesvol project te realiseren. Dit houdt in dat het project werk gaat bieden aan een twintigtal mensen. Zij kunnen een inkomen verdienen dat hun leven ingrijpend kan veranderen.

EFA levert de benodigde machines en verzorgt een training. Het Lejofonds dient een onderkomen te bouwen voor de machines. Er moeten rekken komen waarop houtskoolbriketten kunnen drogen. Kiosken zijn nodig waarin de houtskoolbriketten verkocht worden.

Een van de leden van het project Goat to Goat stelt een stuk land beschikbaar waar het productieproces plaats vindt.

Allereerst wordt bepaald waar de schuur komt en waar de droogrekken. Dan volgt de bouw van de schuur. Vervolgens komen er droogrekken waar de houtskoolbriketten een aantal dagen moeten drogen. Vertegenwoordigers van EFA hebben inmiddels een training van drie dagen verzorgd waarin stapsgewijs het gehele proces van het omzetten van biomassa afval tot het fabriceren van houtskoolbriketten doorlopen is.

Het verzameld afval wordt in kilns, eenvoudige ovens, geplaatst. Het afval wordt verbrand. Er blijft koolstof over. Het “zeven” van de koolstof. Water wordt in jerrycans gebracht. Met het water en bijvoorbeeld cassavemeel wordt een papje gemaakt dat gebruikt wordt om de koolstof te binden. Met dit materiaal wordt de “briketteermachine” gevuld. Houtskoolbriketten worden geperst. De briketten worden op de standaards gelegd om enkele dagen te drogen. Alle stappen van het proces zijn gedemonstreerd door medewerkers van EFA. Nu is het de beurt aan de “cursisten”. Zij mogen nu in praktijk brengen wat ze geleerd hebben. Dat doen ze met veel enthousiasme.

In de schuur ligt al afval klaar om te verbranden. Er worden flinke “fikkies” gestookt. Het koolstof wordt in zakken verzameld. Per fiets gaat het naar de houten standaards. Niet bruikbare stukken worden verwijderd. Het persen van de briketten. De briketten worden te drogen gelegd. De mensen hebben ervoor gekozen eerst als groep te opereren en gezamenlijk het gehele proces te doorlopen.

Op dit moment is men bezig met de productie van een hoeveelheid briketten, gelijk aan driemaal de hoeveelheid dat op de standaards past.

De vertegenwoordigers van EFA komen daarna terug om instructie te geven hoe de briketten te verpakken. Verder komt het verkoopproces aan de orde.

In de tussentijd worden de kiosken gebouwd waar de houtskoolbriketten worden verkocht.

De groep gaat zich nu buigen, mede in overleg met het Lejofonds, over de individuele taken, de arbeidsvoorwaarden, de opbrengsten, de verdeling van de gelden, enz.

Wanneer dit alles duidelijk is en alles naar behoren functioneert, start het Lejofonds eenzelfde project in Nkonkonjeru. Daar is de interesse zodanig groot dat met gemak twee van dergelijke projecten gestart kunnen worden.

2. Tentenproject

In reisverslag 3.3. Met behulp van tenten en stoelen gaan kinderen naar school (2) hebben we verslag gedaan van een projectvoorstel van een vrouwengroep in Nkonkonjeru. Zij willen graag de beschikking krijgen over twee grote party tenten en tweehonderd stoelen om deze te verhuren bij feesten en partijen. De opbrengst van dit project is bedoeld om daarmee het schoolgeld voor de kinderen te betalen.

De vrouwengroep heeft het project de volgende naam gegeven: Sustainable support towards education to children in the farmers households. Een hele mondvol. Binnen het Lejofonds spreken we gewoonlijk over het tentenproject.

In het reisverslag geven we aan dat we de benodigde gelden bij terugkeer in Nederland via crowdfunding bij elkaar willen brengen.

Door een herverdeling van de beschikbare gelden van het Lejofonds is inmiddels de aanschaf van de gewenste materialen gerealiseerd.

In het projectplan gaat de vrouwengroep ervan uit dat de materialen het eerste half jaar twee keer per maand verhuurd worden. Na een half jaar is de naamsbekendheid van de groep zodanig gegroeid dat men ervan uit gaat dat verhuur van de materialen twee keer per zal plaatsvinden. De geschatte opbrengst is daarop gebaseerd.

Het project loopt nu een maand. In die maand zijn de materialen al twee keer verhuurd. Een goede start!.

De vrouwengroep dient een deel van de beschikbaar gestelde gelden uiteindelijk terug te betalen. Het Lejofonds zal deze gelden oormerken en gebruiken om gehandicapte kinderen een kans op onderwijs te geven.

Na gebruik worden de stoelen schoongemaakt en opgeslagen. 00

3. Toiletgebouwen

In reisverslag 5.1. Schoon, daar krijg je nooit genoeg van maken we duidelijk waarom het Lejofonds al enkele jaren een hygiëneproject uitvoert in Seeta Nazigo. Coördinator Daniel Kibago van het Lejofonds zet het nog eens op een rijtje in het volgende overzicht:

Progress of the Hygiene Improvement Seeta Nazigo 2015

Introduction,
The coordinator of the goat to goat project during monthly visits realised a number of problems related to hygiene in the beneficiaries’ homes.
In general it was discovered that most of the families lacked almost all the components of proper hygiene which include; a plate stand used for drying plates after washing them, a trash pit, a cleared clean compound, a clean toilet with a tip tap for washing hands after visiting the toilet.

And as a result it was discovered that many times people were affected by diseases related to poor hygiene/poor sanitation. In this sense the coordinator and the Lejofonds directors realised that it makes no sense to improve on some ones income through the Goat to Goat project with putting a mechanism of reduction in expenditures on things that would be prevented like sickness.

Many times the farmers were spending money on treatment on diseases that would be prevented through proper hygiene. The implication would be that the income raised for education was being instead diverted to be for treatment. Therefore the project Hygiene improvement was put in place but first things that required not so much money were started with.

The Hygiene project 2013
The Lejofonds started with making it possible for the families to have the rest of the components of proper hygiene including the plate stand, trash pit, cleared clean compound, tip tap after use of the toilet.

This was realised first by providing training to the families, and then later necessary tools for putting the components were provided. Demonstrations were also carried out to make sure that the families understand exactly what they are supposed to do.

Because building a toilet is expensive the Lejofonds promised to raise funds in the future to also help families have good permanent toilets so that their homes are hygienically complete.

In 2015 the Lejofonds made it possible for 5 families to have toilets and right now the toilets are under construction. It’s expected that the families with all components of proper hygiene will never have healthy problems related to poor hygiene and poor sanitation.

The families where the toilets are being constructed are extremely happy and the efforts made by the Lejofonds to help them realise also toilets. Greetings to all the Dutch people who are always involved in resource mobilisation.

Successes registered so far by 2015
Training made it possible for families understand why proper hygiene is important.
Almost all families now have the components of proper hygiene.
There has been a substantial reduction on the rate at which families get sick of the hygiene related diseases like diarrhoea and also malaria and as result the little money raised by the families is spent on other things.
Knowledge of proper hygiene passed on to children.

In zijn verslag geeft Daniel Kibago aan dat er vijf toiletten in aanbouw zijn. In reisverslag 5.1. Schoon, daar krijg je nooit genoeg van laten we daarvan foto’s zien. In feite worden er dubbele w.c.’s gebouwd met daarbij een badgelegenheid.

Inmiddels is de klus geklaard. We hebben foto’s ontvangen. We zien hier Rebecca bij haar toiletgebouw. Rebecca is voor ons “the queen of the toilets”. Zij heeft, zoals gemeld, eigenhandig een gat van 6 meter in de stenige grond gegraven om zo een eigen bijdrage te leveren bij de aanleg van het geheel..

De deur sluit de toegang naar twee w.c.’s af. De ruimte voor de twee w.c’s wordt gebruikt als badgelegenheid. Vandaar de muur voor de w.c’s. Vloer en wanden zijn strak afgewerkt zodat het toilet gemakkelijk schoon is te houden. In de hoek is een ventilatiepijp aangebracht. De “voetjes” staan wat dicht bij het gat. De aannemer zal dit bijwerken. Dat geldt evenzeer voor de zijmuur aan de buitenkant. Dit vraagt om een strakkere lijn.

4. Filmbeelden Faizal naar school

In reisverslag 4.2. Faizal gaat naar school. Een hele onderneming! doen we verslag hoe we ervoor zorgen dat de dove jongen Faizal die we ontmoet hebben, en die nog nooit een school van binnen heeft gezien, een plekje krijgt op de dovenafdeling van de Bishop Westschool.

Van de beschikbare filmbeelden, hebben we nu een kort filmpje samengesteld onder de titel “Faizal gaat voor het eerst naar school”.

5. PackH2O

“Through patience you win” is het motto van de Kisimbiz primary school in Oeganda die ondersteuning krijgt van het Lejofonds.

Dit motto verklaren we ook van toepassing op het versturen van waterrugzakken naar Oeganda.

In nieuwsbrief 23, uitgekomen in mei 2013 melden we de komst van een nieuw vervoermiddel voor water, de PackH2O.

We voegen daar het volgende informatiefilmpje bij:



In dezelfde nieuwsbrief melden de ervaringen die het Lejofonds heeft opgedaan met twee proefexemplaren.

De Stichting Leli Foundation promoot het gebruik van de PackH2O. In nieuwsbrief 25 melden we dat deze stichting 300 waterrugzakken doneert aan het Lejofonds.

Het Lejofonds zoekt nu contact met Mission en Relief Logistics, een organisatie die transporten verzorgt met hulpgoederen naar landen waar de meeste mensen onder de armoedegrens leven.

Basisgemeenschap Ede heeft een geweldige donatie gedaan waardoor de vervoerskosten van de waterrugzakken gedekt is.

In nieuwsbrief 26 melden we dat de Oegandese autoriteiten mondelinge toestemming hebben gegeven om een container naar Oeganda te verschepen. Mission en Relief Logistics wacht nu op een schriftelijke bevestiging.

In oktober 2014 laten we in nieuwsbrief 28 zien dat we nog andere materialen naar Mission en Relief Logistics brengen ter verscheping naar Oeganda. De verwachting is dat de goederen in februari 2015 zijn ingeklaard. Leo en Herma Annyas zijn dan in Oeganda en kunnen zorg dragen voor de distributie van de waterrugzakken.

Maar al wat er komt, geen waterrugzakken. In mei (!) krijgen we een telefoontje dat de container vrijgegeven is en dat het pakket voor het Lejofonds opgehaald kan worden. Het pakket bevat o.a.de driehonderd waterrugzakken. 32 Daarnaast bevat het pakket de solar energy home box met bijbehorend solar paneel, een donatie aan het Lejofonds van Ecofoundation. Dit is een organisatie die zich inzet om zoveel mogelijk mensen en organisaties toegang tot elektriciteit te geven. Met de toegang tot energie wordt heel wat armoede vermeden is daarbij de gedachte. Zie ook nieuwsbrief 27.

6. Steeds meer verhalen

Guido en Maaike reizen reizen vier maanden door Oost-Afrika om Nederlandse initiatiefnemers en de mensen met wie ze samenwerken te interviewen en te observeren. Ze bezoeken een vijftiental projecten en maken daar unieke verhalen over die uiteindelijk gebundeld worden in een boek.

Guido en Maaike bezoeken ook de projecten van het Lejofonds tijdens het verblijf van Leo en Herma Annyas in Oeganda.

We hebben daarover bericht in reisverslag 2.2. Met eigen ogen.

In reisverslag 3.2. Bericht Guido en Maaike na bezoek Lejofonds nemen we de email op die Guido en Maaike kort na het bezoek aan het Lejofonds uit laten gaan.

We blijven Guido en Maaike volgen.
Begin april volgt er een bericht met de titel Bij wie zijn we al geweest?. Er wordt een overzicht gegeven. Over het Lejofonds staat er het volgende:

Lejofonds

Locatie: Platteland net ten noordoosten van Kampala, Oeganda
Initiatiefnemers: Leo en Herma Annyas
Wat ze doen: Schoolgelden betalen met een geitenproject, schoolrenovaties en ondersteuning van gezinnen
Over henzelf: ‘Als je die omstandigheden ziet waaronder die kinderen leven, dan wil je wel rennen hoor’
Over hun project: ‘We graven ons steeds dieper in, terwijl we eigenlijk moeten nadenken over hoe we gaan stoppen’

Andere artikelen verschijnen er op de website van Guido en Maaike. Van OS naar SO? Is daar een voorbeeld van. Van ontwikkelingssamenwerking naar sociaal ondernemen? En Steeds meer antwoorden op steeds meer vragen.

In My World, Platform voor actieve wereldburgers volgt de publicatie Ceo’s gezocht.

In alle artikelen komen kort ervaringen aan bod, opgedaan tijdens het bezoek aan de projecten van het Lejofonds.