07. Je kunt de pot op!
Het project “Goat to Goat” speelt zich af in drie sub-counties, Mukono Town Council, Seeta Nazigo and Knonkonjeru. In het laatste gebied zijn maar zeven families aangesloten bij het project. En deze families doen het voortreffelijk. Alle families hebben inmiddels de eerstgeboren geiten terug gegeven aan het project.
We zijn van mening dat de betreffende families zelfstandig verder kunnen. Ze zijn self-supporting. Mr. Spencer, headmaster van de Kizimbizi primary school en “executor” voor het project in dit gebied is het met ons eens.
Maar duidelijk is dat mr. Spencer graag contact met ons houdt. Hij houdt de hoop dat het Lejofonds hem kan helpen bij enkele grote problemen. Allereerst betreft dit het schoolgebouw dat zich in deplorable toestand bevindt.
We schreven hier eerder over in het verslag van 10 november 2010 “Through patience you win” en op 8 december 2011 “Geduld is een schone zaak, maar de tijd gaat verder”.
Nu blijkt dat mr. Spencer nog een ander probleem heeft. De 174 leerlingen en 7 leerkrachten hebben flink hun best gedaan en nu zijn de w.c.’s vol. Er zijn nood-w.c’s aangelegd, maar daar lusten de honden geen brood van en ook de inspecteur van onderwijs is er vies van.
Mister Spencer zit in dezelfde problemen als mr.Stephen van Gods Glory vorig jaar. Er moeten nieuwe w.c.’s komen anders dreigt sluiting van zijn school.
Voor het bouwen van nieuwe w.c.’s is zomaar duizend euro nodig is onze inschatting.
We zullen contact opnemen met de organisatie Freda-Africa. Zij bouwen latrines in dorpen. Misschien kunnen zij adviseren.
We staan er niet vaak bij stil, maar 2,6 miljard mensen in de wereld beschikken niet over fatsoenlijke sanitaire voorzieningen.
Leo Annyas hierover al eerder onderstaande verhaal bij een foto over toiletvoorzieningen in ontwikkelingslanden.
“Het ontlasten speelt een grote rol in het leven van de mens. Ieder van ons heeft er dagelijks mee van doen. Toch is het niet direct een toegankelijk onderwerp. Praten over dit onderwerp kan al gauw leiden tot een zekere mate van gêne. En niemand wil graag te kakken worden gezet.
Je kunt de pot op, in letterlijke zin, is lang niet voor iedereen weg gelegd. Een “grote boodschap” uit Millenniumdoel 7 is dat de 2,6 miljard mensen dat niet beschikt over fatsoenlijke sanitaire voorzieningen in 2015 gehalveerd moet zijn. Dus is er stront aan de knikker.
Dit doel lijkt onhaalbaar mede omdat het een lage prioriteit kent bij beleidsmakers die zelf nooit de bosjes in hoeven omdat er voor hen altijd wel een toilet in de buurt is. Er zijn mensen die daar schijtziek van worden. Hopelijk moeten de hoge heren in 2015 met de billen bloot, maar liefst eerder.
Wij kennen de voordelen van een w.c.-ruimte. We hebben privacy hoog in het vaandel. Onze stoelgang en onze behoefte doen we dan ook achter een gesloten deur.
Op het platteland van Oeganda is dat ietwat anders. Het ontlasten in de bush is veel aangenamer. Je verblijft heerlijk in de frisse lucht. Dat is toch heel wat anders dan in een benauwde ruimte.
En je houdt de nare luchtjes weg van je huis.
Maar hoe ervaar je het zelf? Bij het kijken van een gat in de grond besef je dat het woord stoelgang wat misplaatst is. Te kakken worden gezet klopt ook niet, want je doet het zelf. De open lucht wordt niet als verfrissend ervaren. Het leger vliegen draait verwachtingsvol op de hete brij rondjes. Je kijkt schichtig om je heen. Er kunnen tenslotte meer mensen tegelijkertijd aandrang hebben. Dit is de enige latrine.
En een latrine, zo weet je van Wikipedia, is een openbare plek waar men zijn behoeften kan doen.
Ach, alles went. Voor ons is het tijdelijk. Wij kunnen straks de pot weer op.”
