05. Dreams come true

We hebben er een paar ouwerwetse vergaderdagen opzitten. Meerdere vergaderingen per dag. Zondags niet uitgezonderd. Daarbij hebben we verschillende keren kunnen genieten van een Oegandese gewoonte: een tijd afspreken en veel later komen. Het record: Om tien uur ’s morgens afspreken, om half twee ’s middags iemand zien aankomen. Dat went nooit.

Met onze counterpart de stichting FDEDEPO, onder aanvoering van Fred Migadde, voeren we verschillende projecten uit. FDEDEPO heeft ook een school onder zijn beheer. Het schoolgeld is moeiljk inbaar. Het aantal wanbetalers is te groot. De school heeft het daardoor moeilijk de financiële eindjes aan elkaar te knopen. Het bestuur heeft besloten een aanzienlijke lening bij de bank te vragen. De bank vraagt een rente van meer dan 25%. Zo wordt een lening een wurgcontract. We weten onze counterpart te overtuigen hiervan af te zien. We komen met een aantal andere adviezen.

Dit alles is voor ons aanleiding eens flink in de financiële huishouding van de school te duiken. Daar is het nodige aan te verbeteren. Tot onze verbazing werkt Fred Migadde zonder een salaris te krijgen. Alleen een onkostenvergoeding valt hem ten deel. Hij noemt zichzelf vrijwilliger. Een aantal weeskinderen wordt opgevangen zonder dat daar een vergoeding tegenover staat.

De begroting van de aannemer vraagt ook het nodige overleg en vergadertijd.. Wanneer we de afmetingen van de keuken naar beneden bijstellen, willen we dat terugzien in de begroting. Dat blijkt niet zo eenvoudig te zijn.

Wanneer de aannemer voor de aanleg van een paar grote cementen oppervlakten alleen het benodigde materiaal op de begroting zet, willen wij graag een vierkante meter prijs. Die komt er uiteindelijk. Maar als we daarmee gaan rekenen, wordt het eindbedrag aanzienlijk hoger. We weten niet hoe snel we akkoord moeten gaan met de oorspronkelijk begroting voor dit onderdeel.

We vertellen de aannemer dat bij een akkoord we toch wel een flesje wijn van hem verwachten. Ook leggen we hem uit wat pannenbier is. En na afloop van het karwei zien we een groot feest in het verschiet. Het pannenbier krijgen we er niet door en daar schikken we ons dan maar in.

We bakkeleien wat over de termijnen van betaling, maar ook daar vinden we elkaar uiteindelijk. Na de eerste aanbetaling zal de aannemer beginnen met het transport van het materiaal. Blijkbaar stralen we vertrouwen uit, want al voor de eerste aanbetaling komen vrachtauto’s met materialen het terrein van de school opgereden. Lesgeven is er niet meer bij. De kinderen willen weten wat er aan de hand is.

Samen met Fred Migadde bekijken we dit schouwspel. “Trots Fred, als alles klaar is?” vraag ik. “Dreams come true””, antwoordt Fred. De stem, de klank, de ontlading: hartstochtelijk, zielsgelukkig en toch ingetogen. Bij Herma springen spontaan de tranen in de ogen.


[nggallery id=23]

Geef een reaktie